Gran Premio do Reino Unido de 1979

Gran Premio do Reino Unido de 1979

Nome oficial	XXXII Marlboro British Grand Prix
Tipo	Gran Premio do Reino Unido
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1979
Distancia do evento	68
Localización  e  Datas
Localización	Circuíto de Silverstone (Silverstone) 52°04′30″N 1°01′00″O
Lonxitude	5,891 km
País	Reino Unido
Data	14 de xullo de 1979
Competición
Primeiro posto	Clay Regazzoni
Pole position	Alan Jones
Volta máis rápida	Clay Regazzoni

O Gran Premio do Reino Unido de 1979 (oficialmente o XXXII Marlboro British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 14 de xullo de 1979 no circuíto de Circuíto de Silverstone, Northamptonshire, Inglaterra. Foi a novena carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1979, disputada sobre 68 voltas.

Resumo da carreira

Eliminatorias

Eliminatorias viu Alan Jones logrou a súa primeira pole position e a do equipo Williams por 0´6 segundos sobre Jean-Pierre Jabouille no Renault. Nelson Piquet logrou o terceiro lugar no Brabham o segundo Williams de Clay Regazzoni partiu xunto a el na segunda fila, mentres que René Arnoux no segundo Renault e Niki Lauda no segundo Brabham compoñían a terceira fila. Completando os dez primeiros estaban John Watson no McLaren, o Lotus de Carlos Reutemann e Mario Andretti, e Jacques Laffite en Ligier. Os Ferrari decepcionaron, o líder do campionato Jody Scheckter só foi 11º e Gilles Villeneuve 13º.

Carreira

Ao comezo da carreira, Regazzoni saíu liderando, pero antes do final da primeira volta pasárono o seu compañeiro Jones e Jabouille. Andretti e os Ferrari tamén fixeron saídas rápidos, poñéndose preto de Piquet, Lauda e Arnoux. Ao final da 2ª volta, Piquet cometeu un erro e fixo un trompo en Woodcote, mentres René Arnoux pasou Mario Andretti, que se retirou pouco despois. Jacques Laffite tamén perdeu tres posicións en favor dos dous Ferrari e Carlos Reutemann. Unha volta máis e Arnoux tamén pasou a Lauda, con problemas cos freos que finalmente levou a súa retirada na volta 13, deixando a Arnoux cuarto, Scheckter quinto e Villeneuve obedientemente seguindo ao surafricano .

Diante, Jones estableceu unha ampla vantaxe sobre Jabouille, que estaba loitando cos seus pneumáticos Michelin que degradábanse rapidamente. Na volta 17, o francés entrou en boxes para por pneumáticos novos, subindo Regazzoni a segunda posición. Pero, o desastre chegou para Jabouille cando, logo dunha longa parada, parte do seu alerón dianteiro quedou enganchado nunha mangueira de aire rompéndoo cando acelerou. Viuse obrigado a regresar aos pits para reparalo, durante a substitución o seu turbo sobre quentouse.

A media carreira, Jones aínda lideraba comodamente, con Regazzoni segundo e ben lonxe de Arnoux, e Laffite cuarto por diante dos Ferrari. Entón, achegándose a Woodcote ao final da volta 39, o motor de Jones fallou, un problema coa bomba de auga fixo que se requentara. Seis voltas despois, Laffite tamén se retirou con problemas no motor. Isto deixou só catro pilotos na volta do líder, Regazzoni, Arnoux, Scheckter e Villeneuve, con Jean-Pierre Jarier no quinto lugar no seu Tyrrell e Watson sexto.

Os Ferrari loitaban tamén co desgaste dos Michelin, e Villeneuve entrou en boxes para cambiar os pneumáticos na volta 50, antes de deterse con problemas de vaporización de combustible a cinco voltas para o final. Scheckter, pola súa banda, foi dobrado por Regazzoni na volta 56, antes de dobrar tamén a Jarier e Watson nas últimas voltas.

Regazzoni finalmente pasou a bandeira a cadros 24 segundos por diante de Arnoux, dando a Williams a súa primeira vitoria na Fórmula Un. Tamén foi a quinta e última vitoria para o suízo. Seguíronlles Jarier, Watson e Scheckter, Jacky Ickx, logrou o punto final no segundo Ligier.

Clasificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	28	Clay Regazzoni	Williams-Ford	68	1:26:11.17	4	9
2	16	René Arnoux	Renault	68	+ 24.28	5	6
3	4	Jean-Pierre Jarier	Tyrrell-Ford	67	+ 1 volta	16	4
4	7	John Watson	McLaren-Ford	67	+ 1 volta	7	3
5	11	Jody Scheckter	Ferrari	67	+ 1 volta	11	2
6	25	Jacky Ickx	Ligier-Ford	67	+ 1 volta	17	1
7	8	Patrick Tambay	McLaren-Ford	66	Sen combustible	18
8	2	Carlos Reutemann	Lotus-Ford	66	+ 2 voltas	8
9	31	Héctor Rebaque	Lotus-Ford	66	+ 2 voltas	24
10	3	Didier Pironi	Tyrrell-Ford	66	+ 2 voltas	15
11	17	Jan Lammers	Shadow-Ford	65	+ 3 voltas	21
12	18	Elio de Angelis	Shadow-Ford	65	+ 3 voltas	12
13	22	Patrick Gaillard	Ensign-Ford	65	+ 3 voltas	23
14	12	Gilles Villeneuve	Ferrari	63	Sistema combustible	13
Ret	29	Riccardo Patrese	Arrows-Ford	45	Caixa de cambios	19
Ret	26	Jacques Laffite	Ligier-Ford	44	Motor	10
Ret	20	Keke Rosberg	Wolf-Ford	44	Sistema combustible	14
Ret	27	Alan Jones	Williams-Ford	38	Bomba auga	1
Ret	30	Jochen Mass	Arrows-Ford	37	Caixa cambios	20
Ret	14	Emerson Fittipaldi	Fittipaldi-Ford	25	Motor	22
Ret	15	Jean-Pierre Jabouille	Renault	21	Turbo	2
Ret	5	Niki Lauda	Brabham-Alfa Romeo	12	Freos	6
Ret	1	Mario Andretti	Lotus-Ford	3	Roda	9
Ret	6	Nelson Piquet	Brabham-Alfa Romeo	1	Trompo	3
NSC	9	Hans-Joachim Stuck	ATS-Ford
NSC	24	Arturo Merzario	Merzario-Ford

Posicións logo da carreira

Clasificación do campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	Jody Scheckter	32 (36)
2	Gilles Villeneuve	26
3	Jacques Laffite	24
4	Patrick Depailler	20 (22)
5	Carlos Reutemann	20 (25)

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Ferrari	62
2	Ligier-Ford	47
3	Lotus-Ford	37
4	Williams-Ford	23
5	Tyrrell-Ford	21

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os mellores 4 resultados das primeiras 7 carreiras e os 4 mellores resultados das últimas 8 carreiras contan para o campionato de pilotos. Números sen paréntesis son puntos no Campionato; os números entre paréntesis son os puntos totais anotados.

Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1979	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1979	Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1979
Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1978	Gran Premio do Reino Unido	Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1980

Notas

• Líderes por volta: Alan Jones 38 voltas (1-38); Clay Regazzoni 30 voltas (39-68).
• O tempo da pole position de Jones co seu coche con efecto solo, o Williams FW07, foi 6´6 segundos mais rápido que o tempo da pole conseguido no Gran Premio previo en Silverstone, dous anos antes, por James Hunt no seu McLaren M26 sen efecto solo.