AK-47: Diferenzas entre revisións

AK-47
Orixe	Unión Soviética
Guerras	Guerra Civil do Laos, Guerra Civil do Camboja, Guerra camboxano-vietnamita, Guerra sino-vietnamita, Guerra Civil do Afeganistão, Guerra Irán-Iraq, Guerra do Golfo, Guerra de Croacia, Guerra de Bosnia, Guerra de Iraq, Guerra contra o narcotráfico no México, Fronteira Camboja-Tailândia, Crise Líbia, Guerra civil siria, Guerra Civil Iraquiana, Guerra Civil do Mali, Guerras iugoslavas e Revolución Húngara de 1956
Deseñado	1947
Construídos	80000000
Peso	4.3 quilogramos
Lonxitude	87 centímetros
Munición	7,62x39mm
Calibre	7.62 milímetros
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 7 de marzo de 2024 ás 19:02

O AK-47, acrónimo de Avtomat Kalashnikova, modelo 1947 (do ruso Автомат Калашникова образца 1947 года), é un fusil de asalto soviético deseñado por Mikhail Kalashnikov do que se realizou o primeiro prototipo en 1946^[1]. Kalashnikov fora combatente ruso durante a segunda guerra mundial e durante unha convalecencia nun hospital comezou a realizar deseños de armas. O AK-47 converteuse no rifle oficial da URSS entre 1949 e 1978, e na arma lixeira por excelencia ^[2].

Historia

Kalashnikov durante a súa estancia no hospital para se recuperar dunhas feridas de gravidade nun brazo que lle provocara unha bomba, comezou a realizar deseños para fabricar un novo rifle, xa que as anticuadas carabinas soviéticas eran de difícil uso e daban todo tipo de complicacións ós soldados do Exército Vermello. Entón, Kalashnikov realizou o deseño dun fusil baseado no M1 Garand estadounidense pero o exército soviético adoptou o deseño de Sergei Gavrilovich Simonov que deu lugar ao SKS, AK-47, pero o exército precisaba un verdadeiro rifle de asalto. Kalashnikov e o seu equipo enviaron varios deseños, chamados AK-1 e AK-2 que pasaron á seguinte rolda, pero no modelo de 1947 realizáronse modificacións gañando en eficacia^[3]. En 1949^[4], o modelo usa cartuchos de 7.62 x 39 mm, e permite o disparo totalmente automático, o que o converteu no primeiro rifle de asalto despois do MP 44, o Exército Vermello adoptouna como arma principal da infantaría, substituíndo ao subfusil PPSh-41, aínda que non foi ata 1954 cando entrou en servizo a grande escala. Posteriormente os países do Pacto de Varsovia elixírona como arma regulamentaria para os seus exércitos durante a guerra fría. Debido ao seu excelente rendemento, o AK-47 converteuse na espiña dorsal do Exército Vermello. O fusil foi mellorado; hai varias versións como o AKM, M1986 PA, RPK, Tipo 56 ou Tipo 58 e varios construtores de armas inspiráronse no seu deseño para crearen novos fusís baseados nel como os RK-62, AK-74, RPK- 74, AK-103 IMI Galileo, ou o INSAS, entre moitos outros.

Notas

↑ Stephen Bull Encyclopedia of military technology and innovation, p. 142
↑ Vicenç Fisas Armengol Adiós a las armas ligeras: las armas y la cultura de la violencia, p. 17
↑ "John Walter Rifles of the World, p. 201". Arquivado dende o orixinal o 17 de marzo de 2012. Consultado o 12 de decembro de 2010.
↑ Steve Crawford Twenty-first century small arms: the world's great infantry weapons, p. 63

Véxase tamén

Ligazóns externas

Páxina web do fabricante
AK-47.net (en inglés)

[1] Stephen Bull Encyclopedia of military technology and innovation, p. 142

[2] Vicenç Fisas Armengol Adiós a las armas ligeras: las armas y la cultura de la violencia, p. 17

[3] "John Walter Rifles of the World, p. 201". Arquivado dende o orixinal o 17 de marzo de 2012. Consultado o 12 de decembro de 2010.

[4] Steve Crawford Twenty-first century small arms: the world's great infantry weapons, p. 63

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Liña 5: / Liña 5: @@
 == Historia ==
-Kalashnikov durante a súa estancia no hospital para se recuperar dunhas feridas de gravidade nun brazo que lle provocara unha bomba, comezou a realizar deseños para fabricar un novo rifle, xa que as anticuadas [[carabina]]s soviéticas eran de difícil uso e daban todo tipo de complicacións ós soldados do [[Exército Vermello]]. Entón, [[Mikhail Kalashnikov|Kalashnikov]] realizou o deseño dun fusil baseado no [[M1 Garand]] estadounidense pero o exército soviético adoptou o deseño de [[Sergei Gavrilovich Simonov]] que deu lugar ao [[SKS]], ''AK-47'', pero o exército precisaba un verdadeiro rifle de asalto. Kalashnikov e o seu equipo enviaron varios deseños, chamados AK-1 e AK-2 que pasaron á seguinte rolda, pero no modelo de 1947 realizáronse modificacións gañando en eficacia<ref>{{Cita web |url=http://books.google.es/books?id=Eq2Dnj4sDZIC&printsec=frontcover |título=John Walter ''Rifles of the World'', p. 201 |data-acceso=12 de decembro de 2010 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20120317063251/http://books.google.es/books?id=Eq2Dnj4sDZIC&printsec=frontcover |dataarquivo=17 de marzo de 2012 |urlmorta=yes }}</ref>. En [[1949]]<ref>[http://books.google.com/books?id=z7nW8LpDOBoC&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false Steve Crawford ''Twenty-first century small arms: the world's great infantry weapons'', p. 63 ]</ref>, o modelo usa cartuchos de 7.62 x 39&nbsp;mm, e permite o disparo totalmente automático, o que o converteu no primeiro rifle de asalto despois do [[MP 44]], o [[Exército Vermello]] adoptouna como arma principal da [[infantería]], substituíndo ao [[subfusil]] [[PPSh-41]], aínda que non foi ata [[1954]] cando entrou en servizo a grande escala. Posteriormente os países do [[Pacto de Varsovia]] elixírona como arma regulamentaria para os seus exércitos durante a [[guerra fría]]. Debido ao seu excelente rendemento, o AK-47 converteuse na espiña dorsal do [[Exército Vermello]]. O fusil foi mellorado; hai varias versións como o [[AKM]], [[PUSC modelo automático 1986|M1986 PA]], [[RPK]], [[Tipo 56]] ou [[Tipo 58]] e varios construtores de armas inspiráronse no seu deseño para crearen novos fusís baseados nel como os [[RK-62]], [[AK-74]], [[RPK- 74]], [[AK-103]] [[IMI Galileo]], ou o [[INSAS]], entre moitos outros.
+Kalashnikov durante a súa estancia no hospital para se recuperar dunhas feridas de gravidade nun brazo que lle provocara unha bomba, comezou a realizar deseños para fabricar un novo rifle, xa que as anticuadas [[carabina]]s soviéticas eran de difícil uso e daban todo tipo de complicacións ós soldados do [[Exército Vermello]]. Entón, [[Mikhail Kalashnikov|Kalashnikov]] realizou o deseño dun fusil baseado no [[M1 Garand]] estadounidense pero o exército soviético adoptou o deseño de [[Sergei Gavrilovich Simonov]] que deu lugar ao [[SKS]], ''AK-47'', pero o exército precisaba un verdadeiro rifle de asalto. Kalashnikov e o seu equipo enviaron varios deseños, chamados AK-1 e AK-2 que pasaron á seguinte rolda, pero no modelo de 1947 realizáronse modificacións gañando en eficacia<ref>{{Cita web |url=http://books.google.es/books?id=Eq2Dnj4sDZIC&printsec=frontcover |título=John Walter ''Rifles of the World'', p. 201 |data-acceso=12 de decembro de 2010 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20120317063251/http://books.google.es/books?id=Eq2Dnj4sDZIC&printsec=frontcover |dataarquivo=17 de marzo de 2012 |urlmorta=yes }}</ref>. En [[1949]]<ref>[http://books.google.com/books?id=z7nW8LpDOBoC&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false Steve Crawford ''Twenty-first century small arms: the world's great infantry weapons'', p. 63 ]</ref>, o modelo usa cartuchos de 7.62 x 39&nbsp;mm, e permite o disparo totalmente automático, o que o converteu no primeiro rifle de asalto despois do [[MP 44]], o [[Exército Vermello]] adoptouna como arma principal da [[infantaría]], substituíndo ao [[subfusil]] [[PPSh-41]], aínda que non foi ata [[1954]] cando entrou en servizo a grande escala. Posteriormente os países do [[Pacto de Varsovia]] elixírona como arma regulamentaria para os seus exércitos durante a [[guerra fría]]. Debido ao seu excelente rendemento, o AK-47 converteuse na espiña dorsal do [[Exército Vermello]]. O fusil foi mellorado; hai varias versións como o [[AKM]], [[PUSC modelo automático 1986|M1986 PA]], [[RPK]], [[Tipo 56]] ou [[Tipo 58]] e varios construtores de armas inspiráronse no seu deseño para crearen novos fusís baseados nel como os [[RK-62]], [[AK-74]], [[RPK- 74]], [[AK-103]] [[IMI Galileo]], ou o [[INSAS]], entre moitos outros.
 == Notas ==