Reino de Kent

O Reino de Kent (Cantaware Rīce en inglés antigo e Regnum Cantuariorum en latín) foi o primeiro reino en ser creado polos invasores xermánicos, en concreto os xutos, na illa de Gran Bretaña que chegaron á illa trala retirada romana, no século V, cousa que fixo que se convertese en relativamente poderoso no primeiro período anglosaxón.

Reino de Kent

Localización
50°N 0°L
Capital	Canterbury
Poboación
Lingua oficial	inglés antigo
Relixión	paganismo anglo-saxão (pt)
Xeografía
Parte de	Heptarquía anglosaxoa
Datos históricos
Creación	450
Disolución	871 (Gregoriano)
Organización política
Órgano lexislativo	Witenagemot ,

Reino de Kent.

Foi un dos sete reinos tradicionais anglosaxóns coñecidos como Heptarquía anglosaxoa, pero a partir do século VIII perdeu a súa independencia ao converterse en vasalo do Reino de Mercia e máis tarde do Reino de Wessex. A partir do século X pasou a formar parte do Reino de Inglaterra, creado baixo o liderado de Wessex. O nome é actualmente conservado polo condado inglés de Kent.

Historia

O reino foi creado por Hengest, un suposto rei lendario. Kent parece que tivo un gran poder a principios do século VII con Ethelbert, que foi recoñecido como bretwalda. Foi o primeiro soberano anglosaxón en aceptar o cristianismo e o primeiro en introducir un código escrito de leis. Despois del, porén, o poderío de Kent comezou a declinar e a partir da metade do século semella que estivo dominado por reinos anglosaxóns máis fortes.

No 686 Kent foi conquistado por Caedwalla de Wessex, que puxo no trono ao seu irmán Mul. A este matárono nunha revolta, pero Caedwalla invadiu de novo o reino e devastouno.

Escultura de Aethelberht de Kent na catedral de Canterbury.

Neste momento Kent caeu nun estado de desorde. Os de Mercia puxeron no trono un rei monicreque, Oswine, que, con todo, semella que só reinou dous anos, despois dos cales tomou o poder Wihtred. Este empeñouse en reconstruír o reino e no 694 fixo a paz con Wessex, pagando un resarcimento polo asasinato de Mul.

A historia de Kent posterior á morte de Wihtred no 725 é fragmentaria e cada vez máis escura. Durante os corenta anos que seguiron, dous ou mesmo tres soberanos reinaron ao mesmo tempo.

Esta especie de división podería ter sido a que fixo de Kent o primeiro obxectivo do crecente poder de Offa de Mercia, que no 764 conseguiu a supremacía sobre Kent, á fronte do cal puxo soberanos monicreques.

Semella que desde principios dos anos setenta do século VIII Offa tentara reinar directamente sobre Kent, provocando unha rebelión. Produciuse unha batalla, en Otford (776), e malia non coñecermos o resultado, as circunstancias dos anos posteriores suxiren que os que venceron foron os rebeldes de Kent: Ecgberht II e despois Ealhmund semellan ter reinado de maneira independente de Offa durante case unha década. Este estado de cousas, porén, non durou moito e Offa estableceu solidamente a súa autoridade sobre Kent no 785, sobre o cal Mercia reinou directamente ata o 796.

Tras a morte de Offa, vista a momentánea febleza de Mercia, en Kent estopou unha rebelión: Eadbert II Praen subiu temporalmente ao poder. O sucesor de Offa, Coenwulf, reconquistou Kent no 798, poñendo no trono a Cuthred. Tras a morte de Cuthred no 807, Coenwulf reinou directamente sobre Kent, pero a autoridade de Mercia viuse substituída pola de Wessex no 825, despois da batalla de Ellandun: o rei monicreque de Mercia, Baldred foi expulsado.

Cando no 892 toda Inglaterra meridional foi unida so o cetro de Alfredo o Grande, Kent estaba no bordo do desastre. Máis ou menos un século atrás os pagáns viquingos comezaran as súas correrías, atacando en primeiro lugar Lindisfarne, na costa de Northumbria, matando os monxes e devastando a a badía. Este estado de cosas continuou ata o 878, cando Alfredo os venceu: seguiu un acordo, que permitiu o seu asentamento na Anglia oriental e no nordeste. Porén, os seus compatriotas daneses estaban aínda en movemento e no curso dos anos oitenta do século IX, Haesten, un líder guerreiro de grande experiencia, reunira unha enorme forza na Francia setentrional, cercando París e tomando posesión da Bretaña.

Máis de 350 naves viquingas levantaron a áncora de Boulogne cara ao sur de Kent no 892. Un exército enorme (entre as 5 e as 10.000 persoas, incluídos mulleres e nenos, atacaron un forte saxón preto da igrexa de San Rumwold, Bonnington, matando a todos. O ano seguinte construíron unha xigantesca fortaleza propia en Appledore. Fronte a isto, os daneses da Anglia oriental e doutras zonas, rotos os pactos estipulados co rei Alfredo, rebeláronse, uníndose ás ordes dos invasores. Tras unha pequena correría, todas as súas forzas movéronse contra os ingleses, combatendo en moitas batallas, e só desistindo ao cabo de catro anos. Algúns retiráronse á Anglia oriental, mentres que outros volveron á Francia setentrional.

Despois da invasión de Guillerme o Conquistador e no curso da Idade Media, en Kent houbo diversas rebelións, entre as cales a Gran sublevación, guiada por Wat Tyler e a continuación, en 1450, a rebelión de Jack Cade.

Reis de Kent

Esta táboa contén na terceira columna o título en latín e, debaixo, o título en inglés antigo. Os signos þ e ð correspóndense respectivamente ao <z> de zapato e ao <d> de cada.

O carácter 7 representaba o & usado na escritura anglosaxoa contemporánea.

Lista dos reis de Cantware (Kent)

Duración do reinado	Rei		Notas
do 455 ao c.488	Hengest (Hengist)	HENGEST VVIHTGILSING CANTVVARE CYNING HENGEST REX CANTVVARVM	Convértese en rei co seu irmán Horsa
do 455 (ou 449) ao 488	Horsa	HORSA VVIHTGILSING CANTVVARE CYNING HORSA REX CANTVVARVM	Convértese en rei co seu irmán Hengest; morto en combate
do 488 ao 512/516	Oisc (Oesc, Aesc, Oeric)	ÆSC HENGESTING CANTVVARE CYNING ÆSC REX CANTVVARVM
do 512/516 ao 534/540	Octha (Octha)	OCTA ÆSCING CANTVVARE CYNING OCTA REX CANTVVARVM
do 534/540 ao 564/580	Eormenric	EORMENRIC OCTING CANTVVARE CYNING EORMENRIC REX CANTVVARVM
do 564/580 ao 24 de febreiro de 616	Æthelbert	ÆÞELBRYHT EORMENRICING CANTVVARE CYNING ÆÞELBRYHT REX CANTVVARVM
de febreiro de 616 ao 20 de xaneiro de 640	Eadbald	EADBALD ÆÞELBRYHTING CANTVVARE CYNING EADBALD REX CANTVVARVM
do xaneiro de 640 ao 14 de xullo de 664	Eorcenberht	EORCENBRYHT EADBALDING CANTVVARE CYNING EORCENBRYHT REX CANTVVARVM
de xullo de 664 ao 4 de xullo de 673	Ecgberht I	ECGBRYHT EARCONBRYHTING CANTVVARE CYNING ECGBRYHT REX CANTVVARVM
de xullo de 673 ao 6 de febreiro de 685	Hlothhere	HLOÞHERE EARCONBRYHTING CANTVVARE CYNNING HLOÞHERE REX CANTVVARVM
de febreiro de 685 a agosto de 686	Eadric	EADRIC ECGBRYHTING CANTVVARE CYNING EADRIC REX CANTVVARVM
do 686 ao 687	Mul, Vicerrei de Kent
do 688 ao 690	Oswine	OSVVINI CANTVVARE CYNING OSVVINI REX CANTVVARVM	En conflito con Hlothhere desde o 673
do 676 ao 692	Swaefhard (Suaebhard, Webhard)	SVVÆFHARD CANTVVARE CYNING SVVÆFHARD REX CANTVVARVM
do 690 ao 23 de abril de 725	Wihtred	VVIHTRED ECGBRYHTING CANTVVARE CYNING VVIHTRED REX CANTVVARVM
do 725 (ou 754?) ao 748 (ou 762?)	Eadberht I	EADBRYHT VVIHTREDING CANTVVARE CYNING EADBRYHT REX CANTVVARVM
do 725 ao 730	Æthelberht II	ÆÞELBRYHT VVIHTREDING CANTVVARE CYNING ÆÞELBRYHT REX CANTVVARVM
Suxeito ao poder do reino de Mercia
do 730 ao 762	Æthelberht II	ÆÞELBRYHT VVIHTREDING CANTVVARE CYNING ÆÞELBRYHT REX CANTVVARVM	Continúa o reinado
do 747 ao c.765?	Eardwulf	EARDVVLF EADBRYHTING CANTVVARE CYNING EARDVVLF REX CANTVVARVM
do 759 ao c.764	Eadberht II	EADBERHT II CANTVVARE CYNING EADBERHT REX CANTVVARVM
do 759 ao c.764	Sigered	SIGERED CANTVVARE CYNING SIGERED REX CANTVVARVM
do 762 ao 764	Eanmund	EANMVND CANTVVARE CYNING EANMVND REX CANTVVARVM	Se cadra o mesmo Ealhmund de abaixo?
do 764 ao c.771	Heaberht	HEABRYHT CANTVVARE CYNING HEABERHT REX CANTVVARVM
do 764 ao c.784	Ecgberht II	ECGRIHT CANTVVARE CYNING ECGRIHT REX CANTVVARVM
do 784 ao c.785	Ealhmund	EALHMVND CANTVVARE CYNING EALHMVND REX CANTVVARVM
Conquistado e gobernado por Offa de Mercia (785–796).
do 796 ao 798	Eadberht III	EADBRYHT PRÆN CANTVVARE CYNING EADBRYHT REX CANTVVARVM	Deposto por Coenwulf de Mercia
do 798 ao 807	Cuthred	CVÞRED CANTVVARE CYNING CVÞRED REX CANTVVARVM	Probabelmente un rei monicreque
do 798? ou 807?	Eadwald	EADVVALD CANTVVARE CYNING EADVVALD REX CANTVVARVM	Reina por estes anos
do 807? ao 825	Baldred	BALDRED CANTVVARE CYNING BALDRED REX CANTVVARVM	Expulsado por Ecgberht

Véxase tamén

Bibliografía

• Medeiros, Elton O.S. (2017). "Los escandinavos en Inglaterra". En Barreiro, Santiago; Birro, Renan. El mundo medieval: una introducción (volumen I) (en castelán). Ciudad Autónoma de Buenos Aires: Sociedad Argentina de Estudios Medievales. pp. 203–224. ISBN 978-987-42-6119-9. 
• Sherley-Price, Leo (1990). Ecclesiastical History of the English People (en inglés). Londres: Penguin Classics. ISBN 0-14-044565-X.