Filosofía helenística

Historia da filosofía occidental

Períodos
Presocrática Grega Helenística Medieval Renacentista Moderna Contemporánea
Séculos
XVII XVIII XIX XX

A filosofía helenística é un período da filosofía occidental que se desenvolveu na civilización helénica tras Aristóteles e acabou co inicio do neoplatonismo.

Trazos da filosofía neste período

Cambia o concepto de "home" : Aristóteles falaba dun "animal cívico". O ser humano é entendido coma un "animal social", cuxo marco de referencia é a natureza e a humanidade, reivindicando para si a autosuficiencia e autonomía.
Sobre a inestabilidade da época, a seguridade persoal e da felicidade individual son as grandes aspiracións do momento.
A natureza, tamén chamada cosmos, desenvolve unha nova física e unha nova ética naturalista e cosmopolita.
A filosofía está concibida como unha unidade de coñecemento, dividida en lóxica, física e ética, pero cun propósito fundamentalmente moral.

A Escola de Atenas

Escolas filosóficas helenísticas

Neste momento aparecen moitas escolas. Hai moitas influencias mutuas, pero tamén moitas diferenzas.

Pitagorismo

Movemento filosófico, científico e relixioso fundado no século V por Pitágoras. A súa tese básica é a de considerar o número como constituínte último da realidade. A súa fascinación coa aritmética levounos a considerar a importancia do número na vida. Defendeu esta idea engadindo a semellanza que creron atopar entre as matemáticas e os seres e a crenza de que os ceos eran harmonía e número.

Sofismo

Pensamento no cal non se cre nunha verdade absoluta, xa que ao ser todos distintos e ter distintas maneiras de pensar, temos diversos puntos de vista; polo tanto non hai unha verdade absoluta, senón que depende do punto de vista de cada individuo ao que se lle considera como a verdade.

Neoplatonismo

O neoplatonismo é unha renovación da teoría de Platón. Nela exprésase unha gran curiosidade pola sabedoría e polas relixións orientais. Tamén unha busca continua da verdade e da salvación, e hai unha concepción mística da existencia humana.

Cinismo

Foi fundada por Antístenes. A súa filosofía era que o propósito da vida era vivir unha vida de virtude, de acordo coa natureza. Isto significaba rexeitar todos os desexos convencionais de riqueza, poder, sexo e fama, e así vivir unha vida sinxela libre de todas as posesións.

Peripatetismo

Déuselle este nome aos filósofos que mantiveron e desenvolveron a filosofía de Aristóteles. O obxectivo da vida era a felicidade que se orixinou a partir de accións virtuosas, que consistía en manter o equilibrio entre os extremos.

Cristianismo helenístico

Este pensamento foi o intento de reconciliar o cristianismo coa filosofía grega. Reconduce á súa orixe cristiá e devolve o seu profundo sentido aos valores da civilización. O seu obxectivo é transmitir saber e cultura, despertar a responsabilidade social e impregnar a conciencia moral de todo ser humano.

Xudaísmo helenístico

O xudaísmo helenístico foi un intento de establecer aos xudeus dentro da cultura do helenismo.

Platonismo

O concepto principal do platonismo é a distinción entre a realidade que é perceptible, pero non intelixible, e o que é intelixible, pero imperceptible. Con esta distinción a Teoría das Formas é esencial.

Cirenaísmo

Cientificismo é crer na superioridade da ciencia sobre outros métodos de coñecemento e o principal erro que cometen os científicos é afirmar que a razón se basea só nos datos e deducións polo que exclúe a fe, chegando a dicirse que as verdades da ciencia son verdades absolutas.

Pirronismo

Doutrina filosófica que consiste en afirmar que a verdade non existe, ou que, se existe, non se pode coñecer.

Epicureísmo

Os epicúreos xulgaban o coñecemento en función da súa utilidade para unha vida feliz. Para eles, a busca da verdade pola verdade mesma (a pura contemplación) carecía de sentido.

Filósofos

Pitagorismo	Sofismo	Neoplatonismo	Cinismo	Peripatetismo	Cristianismo helenístico	Xudaísmo helenístico	Platonismo	Cirenaísmo	Pirronismo	Epicureísmo
Pitágoras	Protágoras	Plotino	Antístenes	Aristóteles	Clemente de Alexandría	Filón de Alexandría	Espeusipo	Aristipo de Cirene	Pirrón	Epicuro
Hipaso	Gorxias	Portirio	Dióxenes de Sinope	Teotrasto	Oríxenes	Xoseto	Xenócrates		Timón	Metrodo
	Antífona	Xámblico de Calcis	Crates de Tebas	Estratón De Lampsaco	Agostiño de Hipona		Arcesilao		Enesidemo	Zenón
			Menipo	Alexandre de Afrodisias			Carnéades		Sexto Empírico	Filodemo
			Demetrio				Antíoco de Ascalón			Lucrecio
							Plutarco