Hark Olufs
 Tekst üüb Öömrang
|
Hark Olufs (* 17. of 19. Jüüle 1708 uun Sössaarep üüb Oomram; † 13. Oktuuber 1754 uk diar) wiar en siamaan.
Leewent
[Bewerke | Kweltekst bewerke]
1721 as Hark Olufs siamaan wurden an foor üüb det skap Hoffnung, wat san aatj, di koptein Oluf Jensen hiard.
1724 wurd sin skap üüb a wai faan Nantes tu Hamborag faan en kaaperskap ütj Algeerien apbroocht. Hi an sin tau fetern wurd fangd. Sin famile küd det huuch sum ei apbring, wat a slaawenhanelslidj för Hark haa wul. Det skap keerd oner Hamborger flag, an sodenang küd a däänsk könang ei halep.
So kaam't, dat Hark uun Algier üs slaaw ferkääft wurd. Faan 1724 bit 1728 wiar hi di Bey faan Constantine tu siinsten. Hi wurd uun di tidj Gasnadal, det ment kasiarer an 1728 sogoor komandöör faan di Bey sin hüswacht.
1732 hed Hark a ridjersoldooten oner ham, hää 1735 en sliak jin a stääd Tunis uunfeerd an det stääd iinnimen. Di Bey wiar soonkboor an läät Hark di 31. Oktuuber 1735 frei, sodenang kaam'er turag tu Oomram.
1747 skrääw Hark Olufs en buk auer sin leewent üüb däänsk, det wurd 1751 iin uun't sjiisk auersaat. Di 13. Oktuuber 1754 stoorew Hark Olufs uun Sössaarep. Üüb san likstian könst dü a wichtagst dooten efterlees, hi stäänt daalang noch üüb sarkhoof uun Neebel.
Literatüür
[Bewerke | Kweltekst bewerke]- Martin Rheinheimer: Der fremde Sohn. Hark Olufs’ Wiederkehr aus der Sklaverei. Neumünster 2001
Luke uk diar
[Bewerke | Kweltekst bewerke]
Ferwisang efter bütjen
[Bewerke | Kweltekst bewerke]- Hark Olufs (ingelsk)
- Hark Olufs uun: Im Zeichen des Kreuzes (sjiisk)