Aller au contenu

eraro

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Composé de la racine erar (« errer ») et de la finale -o (substantif).
Cas Singulier Pluriel
Nominatif eraro
\e.ˈra.ro\
eraroj
\e.ˈra.roj\
Accusatif eraron
\e.ˈra.ron\
erarojn
\e.ˈra.rojn\

eraro \e.ˈra.ro\ (composition de racines de l’Antaŭparolo)

  1. Erreur, faute.
    • (Antaŭparolo) tute nekorektite tiujn samajn erarojn, kiuj sin trovis en la unua eldono de la « Universala Vortaro ».
      … de manière totalement incorrigée, ces mêmes erreurs, qui se trouvaient dans la première édition de la « Universala Vortaro ».
    • (Antaŭparolo) La fundamento devas resti severe netuŝebla eĉ kune kun siaj eraroj.
      '
    • (Antaŭparolo) … mi respondos trankvile: jes, ĝi estas eraro, sed ĝi devas resti netuŝebla, …
      '
    • (Ekzercaro §24) Mi ne farus la eraron, se li antaŭe dirus al mi la veron (aŭ se li estus dirinta al mi la veron).
      '

Apparentés étymologiques

[modifier le wikicode]

Académiques:

Prononciation

[modifier le wikicode]

Références

[modifier le wikicode]

Bibliographie

[modifier le wikicode]