Étymologie

modifier
De un (« un ») avec le suffixe diminutif -an. À comparer avec le cornique onan et onon.[1]

Adjectif

modifier

unan \ˈỹːnãn\

  1. (Grammaire) Singulier.

Antonymes

modifier

Nom commun

modifier

unan \ˈỹː.nãn\

  1. Le numéro un.

Dérivés

modifier

Pronom indéfini

modifier

unan \ˈỹː.nãn\ (pluriel : re)

  1. Un, quelqu’un.
    • Job ha Lom a zeuas e ti ar skluzier, unan o kanañ hag an hini all o tiskanañ. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 13)
      Job et Lom entrèrent chez l’éclusier, l’un chantant et l’autre répondant.
    • Hennezh a zo ur bara a bemp lur ! Unan a zek a cʼhoulennan. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 87)
      Celui-là est un pain de cinq livres. J’en demande un de dix.
Précédé
de zero
Cardinaux en breton Suivi
de daou masculin
div féminin

Prononciation

modifier

Références

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

unan \Prononciation ?\

  1. Oreiller.