احداث

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِحداث/

اسم مصدر

احداث

1. ایجاد، تأسیس، بنیان.
2. (قدیم): بوجود آوردن چیزی تازه، نو پدید آوردن.
3. (فلسفه): ایجاد اشیا از سوی خداوند پس از آنکه ماده و زمان خلق شده باشد.

اسم

احداث

1. حادثه‌ها.‌ جوانان. بدعت‌های ناروا. چیزهایی که موجب باطل شدن طهارت و وضو می‌شود؛ پلیدی‌ها. جمع حدث.
2. چیزی نو به وجود آوردن، ساختن و برقرار کردن.
3. نوعی حقوق دیوانی (در عهد صفویه)

واژه‌های مشتق شده

• احداث شدن، احداث کردن، احداث اربعه

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین