گرهارت اشمیت‌هوبر
گرهارت اشمیت‌هوبر | |
|---|---|
 گرهارت اشمیت‌هوبر - ژانویه ۱۹۴۴ | |
| زاده | ۹ آوریل ۱۸۹۴ درسدن، زاکسن، امپراتوری آلمان |
| درگذشته | ۱۱ فوریهٔ ۱۹۴۵ (۵۰ سال) بوداپست، پادشاهی مجارستان |
| وفاداری |  امپراتوری آلمان جمهوری وایمار رایش سوم |
| شاخه نظامی | نیروی زمینی |
| سال‌های خدمت | ۱۹۲۰ تا ۱۹۱۴ ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ |
| درجه | سرتیپ |
| فرماندهی | لشکر هفتم زرهی لشکر سیزدهم زرهی |
| جنگ‌ها و عملیات‌ها | جنگ جهانی اول
|
| نشان‌ها | صلیب شوالیه صلیب آهنین با برگ‌های بلوط |
گرهارت اشمیت‌هوبر (آلمانی: Gerhard Schmidhuber؛ تلفظ آلمانی: [ˈɡe:ɐ̯haʁt]؛ ۹ آوریل ۱۸۹۴ – ۱۱ فوریهٔ ۱۹۴۵) نظامی بلندپایه آلمانی در دوره رایش سوم بود که در جریان جنگ جهانی دوم یگان‌های زرهی مختلفی را در ورماخت فرماندهی کرد.
گرهارت اشمیت‌هوبر در زاکسن به دنیا آمد. در سال ۱۹۱۴ افسر ذخیره نیروی زمینی امپراتوری آلمان بود. سال ۱۹۲۰ نیروهای مسلح را ترک کرد اما مجدداً سال ۱۹۳۴ به خدمت بازگشت. با آغاز جنگ جهانی دوم، در کارزارهای جنگی آلمان در فرانسه و شوروی به‌عنوان فرمانده گردان و هنگ خدمت کرد و نشان صلیب شوالیه صلیب آهنین را دریافت نمود.
اشمیت‌هوبر مدتی لشکر سیزدهم زرهی را فرماندهی کرد و هنگامی که ورماخت مجارستان را به تصرف درآورد، فرمانده عالی نیروهای آلمانی در آن کشور بود. بر پایه روایات پال سالایی او از انهدام محلهٔ یهودی‌نشین بوداپست توسط گروه تندرو صلیب پیکانی در مجارستان جلوگیری کرد؛ اگرچه نقش دقیق او در این ماجرا همچنان مورد مناقشه است.[۱]
گرهارت اشمیت‌هوبر در نهایت روز ۱۱ فوریه سال ۱۹۴۵ در جریان محاصره بوداپست حین نبرد کشته شد.
نشان‌ها
[ویرایش]- صلیب آهنین (۱۹۱۴) درجه ۲ (۹ مه ۱۹۱۵) و درجه ۱ (۷ دسامبر ۱۹۱۷)[۲]
- گیره صلیب آهنین (۱۹۳۹) درجه ۲ (۲۹ سپتامبر ۱۹۳۹) و درجه ۱ (۲۴ ژوئن ۱۹۴۰)[۲]
- صلیب آلمانی زرین (۲۸ فوریهٔ ۱۹۴۲) - فرمانده هنگ ۱۰۳ پیاده‌نظام - سرهنگ دوم[۳]
- صلیب شوالیه صلیب آهنین:
- صلیب شوالیه (۱۸ اکتبر ۱۹۴۳) فرمانده هنگ ۳۰۴ پیاده‌نظام موتوریزه - سرهنگ[۴]
- برگ‌های بلوط (۲۱ ژانویه ۱۹۴۵) - فرمانده لشکر سیزدهم زرهی - سرلشکر[۵]
منابع
[ویرایش]- ↑ "Történész vita: Lehet-e emléktáblája egy Wehrmacht-tábornoknak Budapesten? | Mazsihisz". Archived from the original on 26 January 2018. Retrieved 1 February 2023.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Thomas 1998, p. 264.
- ↑ Patzwall & Scherzer 2001, p. 411.
- ↑ Fellgiebel 2000, p. 380.
- ↑ Fellgiebel 2000, p. 95.
کتاب‌شناسی
[ویرایش]- Fellgiebel, Walther-Peer (2000) [1986]. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 — Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtteile [The Bearers of the Knight's Cross of the Iron Cross 1939–1945 — The Owners of the Highest Award of the Second World War of all Wehrmacht Branches] (به آلمانی). Friedberg, Germany: Podzun-Pallas. ISBN 978-3-7909-0284-6.
- Patzwall, Klaus D.; Scherzer, Veit (2001). Das Deutsche Kreuz 1941 – 1945 Geschichte und Inhaber Band II [The German Cross 1941 – 1945 History and Recipients Volume 2] (به آلمانی). Norderstedt, Germany: Verlag Klaus D. Patzwall. ISBN 978-3-931533-45-8.
- Thomas, Franz (1998). Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 2: L–Z [The Oak Leaves Bearers 1939–1945 Volume 2: L–Z] (به آلمانی). Osnabrück, Germany: Biblio-Verlag. ISBN 978-3-7648-2300-9.
| مناصب نظامی | ||
|---|---|---|
| پیشین: سپهبد کارل مائوس |
فرمانده لشکر هفتم زرهی ۲ مه ۱۹۴۴ – ۹ سپتامبر ۱۹۴۴ |
پسین: سپهبد کارل مائوس |
| پیشین: سرلشکر هانس تروگر |
فرمانده لشکر سیزدهم زرهی ۹ سپتامبر ۱۹۴۴ – ۱۱ فوریه ۱۹۴۵ |
پسین: نداشت |
