پرش به محتوا

گ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
حرف گ
شكل حرف
جدا آغازی میانی پایانی
گ گ‍ ‍گ‍ ‍گ

گ. بیست و ششمین حرف در الفبای فارسی است. در زبان انگلیسی به جای این حرف از g استفاده می‌شود. نام این حرف «گاف» است. «ݢ‎» در الفبای جاوی، «ګ» در پشتو و «ڳ‎» در سندی همانند این حرف هستند. این حرف در الفبای عربی وجود ندارد و به جای آن از غ یا ق استفاده می‌شود همانند :إنستغرام به جای اینستاگرام و غاندالف به جای گندالف. البته در عربی مراکشی از «ڭ» و در عربی تونسی، الجزایری و در زبان‌های بربری از «ڨ» برای این منظور استفاده می‌شود. در کتاب فرهنگ واژه‌های اوستا این حرف یعنی گ جزو واژه‌های اوستای است. [۲]

شکل گ در الفبای ایرانی:[۱]

حرف توضیح
Г حرف بزرگ "گ" در الفبای ایرانیک
𐬔 حرف کوچک "گ" در الفبای ایرانیک

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «الفبای طبیعی ایرانی یادگار اصلاحات استاد ذبیح بهروز و دکتر رضا هازلی». kaaa.info.