مرکز پژوهشی یولیش

مؤسسهٔ پژوهشی یولیش (به آلمانی: Forschungszentrum Jülich GmbH) یکی از بزرگ‌ترین مراکز پژوهشی بین‌رشته‌ای در اروپا و عضو انجمن هلمهولتس مراکز تحقیقاتی آلمان می‌باشد. این مؤسسه در سال ۱۹۵۶ بنا نهاده شد و در شهر یولیش در آلمان قرار دارد.

زمینه‌های پژوهشی

پژوهش در این مرکز پژوهشی به چهار بخش اصلی تقسیم شده است: بهداشت، اطلاعات، محیط زیست و انرژی. ساختار مرکز پژوهشی به صورت زیر می‌باشد:

در کل ۱۱ مؤسسه با ۸۰ زیر مجموعه فعال هستند:

• مؤسسه شبیه‌سازی پیشرفته (IAS)
• مؤسسه علوم زیستی و زمین‌شناسی (IBG)
• مؤسسه سامانه‌های پیچیده (ICS)
• مؤسسه انرژی و تحقیقات اقلیمی (IEK)
• مؤسسه علوم اعصاب و پزشکی (INM)
• مرکز دانش نوترون یولیش (JCNS)
• مؤسسه فیزیک هسته‌ای (IKP)
• مؤسسه پیتر گرونبرگ (PGI)
• مؤسسه نانو الکترونیک (PGI-2/IAS-3)
• مؤسسه تحقیقاتی تولید و ذخیره هیدروژن (INW)
• مؤسسه مهندسی، الکترونیک و آنالیز (ZEA)

کارکنان

در این مرکز تقریبا ۶۴۰۰ نفر مشغول کار، تحصیل و تحقیق هستند و از این تعداد، حدود ۲۴۷۰ نفر پژوهشگر میباشند (شامل حدود ۵۰۰ دانشجوی دکتری و ۱۵۰ دانشجوی کارشناسی ارشد از ۵۹ کشور). (آمار سال ۲۰۲۱ در پرتال سازمان)

حدود ۷۰۰ پژوهشگر مهمان هر ساله از حدود ۵۰ کشور جهان به این مرکز می‌آیند.

تأسیسات

• سینکروترون COSY
• رآکتور پژوهشی FRJ-2
• ابررایانه‌ها، از جمله کامپیوتر کوانتومی JUNIQ
• JUGENE، این ابررایانه که از فوریهٔ ۲۰۰۸ رسماً آغاز به کار کرده‌است، در هنگام راه‌اندازی سریع‌ترین ابررایانهٔ اروپا و سومین ابررایانهٔ سریع جهان بود.
• توکامک TEXTOR

جستارهای وابسته

• جایزهٔ نوبل فیزیک در سال ۲۰۰۷ مشترکاً به پتر گرونبرگ (از مؤسسهٔ پژوهشی یولیش) و آلبر فر برای کشف مقاومت مغناطیسی بزرگ داده شد.
• اولین کامپیوترکوانتومی اروپا با بیش از ۵۰۰۰ کیوبیت در مرکز پژوهشی یولیش راه اندازی شد.

پیوند به بیرون

• وب‌گاه مؤسسهٔ پژوهشی یولیش