زبان‌های قبچاقی
| قبچاق | |
|---|---|
| ترکی شمال‌غربی | |
| اقوام: | قبچاق‌ها |
| پراکنش: | — |
| تبار: | ترکی
|
| زیرگروه‌ها: |
قپچاق–بولگار
قپچاق–کومان
قپچاق–نوقایی
قرقیز–قپچاق
|
| گلاتولوگ | kipc1239[۱] |
 قپچاق–بولگار قپچاق–کومان قپچاق–نوقایی و قرقیز–قپچاق | |
زبان‌های قبچاق زیرشاخه‌ای از خانواده زبان‌های ترکی است که تقریباً دارای ۲۶-۲۸ میلیون گویشور در آسیای میانه و اروپای شرقی، از اوکراین تا چین است.
ویژگی‌های زبانی
[ویرایش]زبان‌های قپچاق دارای ویژگی‌های مشترک استند که باعث شده زبان‌شناسان آن‌ها را باهم دسته‌بندی کنند. بعضی از این ویژگی‌ها داخل زبان‌های ترکی دیگر شده؛ ویژگی‌های دیگر در زبان‌های قپچاق منحصر بفرد است.
دسته‌بندی
[ویرایش]زبان‌های قپچاق براساس جغرافیا و ویژگی‌های مشترک به چهار بخش تقسیم شده‌اند. هنوز هم به این زبان‌های پررنگ گفتگو می‌شود.
| نیاترکی | ترکی عام | قپچاقی | قپچاق–بلغار (اورالی، اورال–خزری) | |
| قپچاق–کومان (پنتی–خزری) |
| |||
| قپچاق–نوقایی (ارال-خزری) | ||||
| قرقیز–قپچاقی | ||||
| قپچاق جنوبی |
|
منابع
[ویرایش]- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "قبچاق". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help)