پرش به محتوا

روقرنیزی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
روقرنیزی‌هایی در آنتمیون، آتن.

روقرنیزی[۱] (انگلیسی: Antefix) یک عنصر تزئینی در معماری است که در لبه‌های سقف‌های سفالی یا کاشی‌کاری شده قرار می‌گیرد. این عناصر معمولاً از جنس سفال یا سنگ ساخته می‌شوند و برای پوشاندن و محافظت از انتهای کاشی‌های سقف و همچنین تزئین لبه‌های قرنیز استفاده می‌شوند. روقرنیزی‌ها در معماری‌های باستانی، به خصوص در معماری یونان و روم و همچنین در معماری‌های بعدی مانند معماری رنسانس و باروک، بسیار رایج بوده‌اند.

طرح‌های روقرنیزی‌ها بسیار متنوع است و می‌تواند شامل نقوش هندسی، گل‌ها، چهره‌های انسانی یا حیوانی، یا نمادهای مذهبی باشد. در معماری رومی، روقرنیزی‌ها معمولاً به شکل سر انسان یا حیوان بودند و گاهی اوقات با رنگ‌های روشن رنگ‌آمیزی می‌شدند.

توصیف

[ویرایش]

روقرنیزی یک بلوک عمودی است که برای پوشاندن و محافظت از لبه‌های کاشی‌های سقف استفاده می‌شود. در ساختمان‌های بزرگ، سطح هر روقرنیزی سنگی معمولاً با طرح‌های گلدار یا نقوش دیگری تزئین می‌شد. در ساختمان‌های کوچک‌تر، روقرنیزی‌ها از جنس سفال بودند و با سر پیکره‌های انسانی، اساطیری یا نمادهای نجومی تزئین می‌شدند. در معابد رومی، اغلب از نقش‌های میناد و ساتیر به صورت متناوب استفاده می‌شد.

یکی از نمونه‌های رومی روقرنیزی، مربوط به دوره آگوستوس، سر دو بز را به هم چسبیده نشان می‌دهد که نماد صورت فلکی برج جدی است که توسط امپراتور آگوستوس به عنوان نشان خوش‌یمنی انتخاب شده بود. در باغ ویلا جولیا در رم، بازسازی یک معبد اتروسکی وجود دارد که سقف کاشی‌کاری شده آن با روقرنیزی‌ها تزئین شده است.

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. اصطلاح از فرهنگ مصور هنرهای تجسمی، پرویز مرزبان و حبیب معروف، تهران، ۱۳۷۷.

پیوند به بیرون

[ویرایش]