داریوش دوم

با دارایان دوم اشتباه نشود.

داریوش دوم دارَیَوَئوش 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁
شاه بزرگ شاه شاهان شاه پارس فرعون مصر شاه کشورها
نقش‌برجسته داریوش دوم در نقش رستم
نهمین شاهنشاه هخامنشی
سلطنت	۴۲۳ – ۴۰۴ پ. م (۱۹ سال)
تاج‌گذاری	۴۲۳ پ. م
پیشین	سغدیانه
جانشین	اردشیر دوم
فرعون مصر
سلطنت	۴۲۳ – ۴۰۴ پ. م (۱۹ سال)
پیشین	سغدیانه
جانشین	آمیرتئوس
درگذشته	۴۰۴ پ. م پارسه
آرامگاه	کوه رحمت، نقش رستم
همسر(ان)	پروشات
فرزند(ان)	اردشیر (اردشیر دوم) کوروش آمستریس اُستانوس اکزاترس
نام سلطنت داریوش دوم 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁
خاندان	هخامنشیان
پدر	اردشیر یکم
مادر	کسمارتیدن

داریوش دوم (پارسی باستان: 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁 ت.ت. 'دارَیَوَئوش') نهمین شاهنشاه هخامنشی از ۴۲۳ تا ۴۰۴ پیش از میلاد بود.

داریوش، نام سلطنتی این پادشاه بود. نام او در منابع کلاسیک «اُخس» گزارش شده‌است. پدرش اردشیر یکم و مادرش یک زن بابلی به نام کسمارتیدن بود. و همسرش درواقع خواهر او بود. به گفته کتزیاس، داریوش دوم پس از سلطنت کوتاه مدت دو تن از برادران ناتنی خود، خشایارشا دوم و سغدیانه بر تخت نشست؛ اما در اسناد تجاری بابلی از این پادشاهان نامی برده نشده و داریوش دوم مستقیماً جانشین اردشیر یکم نامیده می‌شود. آثار بومی برای دوران سلطنت داریوش دوم بسیار کمیاب است و تمام کتیبه‌های او به فعالیت‌های ساختمانی وی اشاره دارند. داریوش دوم در سال ۴۰۴ پ. م در بابل درگذشت و در نقش رستم به خاک سپرده شد، او واپسین پادشاه هخامنشی بود که در نقش رستم به خاک سپرده شد. داریوش دوم در تاریخ سنتی ایران با کی‌داراب کیانی همسان دانسته می‌شود.

منبع‌شناسی برای زندگانی داریوش دوم

مقالهٔ اصلی: منبع‌شناسی تاریخ ماد و هخامنشی

به دلیل تکیه بر اسناد یونانی، به خصوص کتسیاس و فقدان واقعی اسناد خاورنزدیک، نگاه به دوران حکومت داریوش دوم را یکطرفه و جانبدارانه کرده‌است.

نام و خانواده

نام فارسی باستان داریوش، وئوکه (*Vauka) یا وَهوش (*Va(h)uš) است. نام اصلی او در منابع کلاسیک (یونانی) اُخُس (بابلی: Ú-ma-kušor Ú-ma-su) است. پدر او اردشیر یکم و مادر او یک بانوی بابلی است. از اینرو منابع بابلی او را یک حرامزاده (یونانی: nóthos) مطرح کردند؛ گرچه این صفت، بعدها آورده شد.

جانشینی

اردشیر یکم بین دسامبر ۴۲۴ پ. م؛ و فوریه ۴۲۳ پ.م. درگذشت. در همان روز هم، همسرش داماسپیا درگذشت. هر دو شان در نقش رستم دفن شدند. خبر مرگ این دو به کندی در سراسر امپراتوری پخش شد. برای مثال، در ناحیه نیپور بابل، کاتبان تا مدتی بعد از مرگ اردشیر یکم، در اسناد، هنوز به نام حکومت او تاریخ می‌زدند.

داریوش ساتراپ هیرکانیا بود. بنابر گفته کتسیاس، داریوش دوم بعد حکمرانی دو برادر ناتنی خود، خشایارشا دوم (۴۲۴–۴۲۵ پ. م) و سغدیانوس (یا سکیندیانوس؛ ۴۲۴ پ. م)، بر تخت پادشاهی نشست. با این وجود، در اسناد کتیبه‌ای بازرگانی بابلی، از این پادشاهان نامی آورده نشده‌است و داریوش دوم، بی‌درنگ جانشین اردشیر یکم شد.

شرح حال

نخستین همسر داریوش پروشات یا «پریزاتس» یا «پریزاد»، به روایتی خواهر وی بود و این دو صاحب دو پسر به نام‌های اردشیر دوم و کوروش جوان بودند که بعد از داریوش پسرش اردشیر دوم به شاهی رسید. پریزاتس همچنین یک دختر به نام «آمستریس» داشت. قدرت واقعی در زمان او، از آن پریزاتس ملکهٔ داریوش بود.

از سوی دیگر او پدر اوستانوس پدر آرشام پدر داریوش سوم (دارا) بوده‌است، و بنابراین داریوش سوم نسبش با سه نسل فاصله به داریوش دوم می‌رسد، و به‌همین جهت در تاریخ سنتی، داراب را پدر دارا (نام داریوش سوم در شاهنامه فردوسی) دانسته‌اند.

وقایع دوران پادشاهی داریوش دوم

نگاره تخت بران بر فراز آرامگاه داریوش دوم

با جلوس داریوش دوم انحطاط خاندان هخامنشی که منازعات داخلی، برادرکشی، و تسلیم به توطئه‌های حرم نشانه‌اش بود به‌طور بارزی امپراتوری هخامنشی را به سوی ورطهٔ نابودی کشانید. کتزیاس طبیب و مؤرخ یونانی در همین زمان در دربار هخامنشی خدمت می‌کرده‌است.

سیاست داریوش دوم در قبال یونان

در آسیای صغیر و یونان آنچه بیش از یک سپاه واقعی برای ایران کار می‌کرد، طلا بود. در این هنگام جنگ معروف به جنگ پلوپونز بین آتن و اسپارت به اوج خود رسیده بود. داریوش دوم می‌دانست که از طلاهای خویش چگونه باید همچون یک حربهٔ سیاسی استفاده کند و حفظ نوعی موازنه بین حریفان جنگ و به درازا کشاندن این جنگ را تا جایی که هیچ طرف غالب یا مغلوب نشود، سیاست خود قرار داد.

داریوش دوم به دولت اسپارت که علیه دولت آتن می‌جنگید، کمک‌های شایانی نمود و در اثر همین منازعات و اشتغال حریفان در جنگ پلوپونز بود که یونانیان آسیای صغیر و برخی از جزایر یونانی‌نشین که از زمان صلح کالیاس مستقل شده بودند، دوباره فرمانبردار ایران گردیدند. این پیروزی‌های به اصطلاح دیپلماتیک این عیب را هم داشت که سپاه ایران را بیکار می‌گذاشت و تجربه نشان می‌دهد که در تاریخ امپراتوری‌های بزرگ، وقتی ارتش یکچند بیمصرف بماند، مانند تیغی در غلاف مانده، زنگ می‌زند و طولی نکشید که داریوش سوم، در زمان حملهٔ اسکندر تلخی این واقعیت را چشید.

جنگ پلوپونزوس بین آتن و اسپارت، ۲۶ سال ادامه داشت و بالاخره در سال ۴۰۴ پیش از میلاد خاتمه یافت.

استقلال مصر از ایران

در زمان داریوش دوم در سال ۴۱۱ پیش از میلاد، مصر به بهانهٔ جانبداری ساتراپ مصر، از یهودیان مصر، اعلام شورش کرد. مصری‌ها با وجود اختلاف داخلی و عدم قدرت و مهارت نظامی، این بار توانستند، سرزمین خود را تا نزدیک به شصت سال بعد از تصرف ایران بیرون آورند. مصر دوباره در زمان اردشیر سوم به تصرف ایران درآمد.

مرگ و جانشینی

مقالهٔ اصلی: آرامگاه داریوش دوم

آرامگاه داریوش دوم در نقش رستم

داریوش دوم هخامنشی در سال ۴۰۴ پیش از میلاد در بابل درگذشت. (آرامگاه او در نقش رستم واقع گردیده) پَریساتیس (Parysatis) جانشین او شد که بعدها از پسر جوانترش، کوروش کوچک برای جانشینی در مقابل برادر تنی خود، اردشیر دوم (حکومت ۴۰۵–۳۵۹)، حمایت کرد که گزارش آن توسط گزنفون در کتاب اول آناباسیس داده شده‌است. اسناد ایرانی برای حکمرانی داریوش دوم کمیاب است. تمام کتیبه‌ها به فعالیت‌های ساختمان‌سازی اشاره دارند.

سازندگی

او در شوش و نقش رستم (یکی از ۳ نیایشگاه‌های بدون سنگ‌نوشته که به او منسوب است) ساختمان‌هایی را ساخته بود. او واپسین پادشاه هخامنشی است که در نقش رستم خاکسپاری شده‌است.

جستارهای وابسته

• کی‌داراب

منابع

• پیرنیا، حسن (۱۳۶۲)، ایران باستان، دنیای کتاب
• زرین کوب، عبدالحسین (۱۳۶۴)، تاریخ مردم ایران، پیش از اسلام، تهران: مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر

• Sanchisi-Weerdenburg, Heleen (1996). "Darius II". Encyclopædia Iranica (به انگلیسی). Vol. VII. p. 50-51. Retrieved 12 May 2014.
• Dandamaev, M. A (1989). A Political History of the Achamaenid Empire (به انگلیسی). Translated by W. J. Vogelsang. Leiden: Brill.

داریوش دوم 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁 هخامنشیان درگذشتهٔ: ۴۰۴ پ.م.
عنوان سلطنتی
پیشین: ؟	شهربان هیرکانی ؟ – ۴۲۳ پ.م.	پسین: ؟
پیشین: سغدیانه	شاهنشاه ایران ۴۲۳ – ۴۰۴ پ.م.	پسین: اردشیر دوم
	فرعون مصر ۴۲۳ – ۴۰۴ پ.م.	پسین: آمیرتئوس