جامعه و بازار مشترک کارائیب
جامعه و بازار مشترک کارائیب (کاریکام) | |
|---|---|
 پرچم | |
 سبز تیره: اعضای دائم کاریکوم. سبز لیمویی: اعضای همکار کاریکوم. سبز پسته‌ای: ناظر. | |
| دبیر سازمان |  جرج تاون, گویان |
| بزرگترین شهرها | در کشورهای عضو پورت او پرنس, هائیتی |
| زبان رسمی | انگلیسی، فرانسوی، هلندی، اسپانیایی |
| زبان | انگلیسی |
| نوع | سازمان بین‌المللی |
| اعضای عضو | ۱۵ اعضای کامل |
| حاکمان | |
• رئیس هیئت‌مدیره[۱] | جوونیل نویس |
• دبیرکل | ایروان لاروکه |
| بنیان‌گذاری | |
• خزانه‌داری چاواروگاماس | ۴ ژوئیه ۱۹۷۳ |
• خزانه‌داری صندوق چاواروگاماس | ۲۰۰۱ |
| مساحت | |
• کل | ۴۵۸٬۴۸۰ کیلومتر مربع (۱۷۷٬۰۲۰ مایل مربع) |
| جمعیت | |
• برآورد سال ۲۰۱۷ | ۱۸٬۰۹۵٬۲۰۱[۲] |
• تراکم | ۳۴٫۸ بر کیلومتر مربع (۹۰٫۱ بر مایل مربع) |
| تولید ناخالص داخلی (GDP) برابری قدرت خرید (PPP) | برآورد ۲۰۱۷ |
• کل | $۱۳۵٫۱ میلیارد |
• سرانه | $۷٬۴۶۴٫۰۹ |
| تولید ناخالص داخلی (GPD) (اسمی) | برآورد ۲۰۱۷ |
• کل | $۷۲٫۱۸۸ میلیارد |
• سرانه | $۳٬۹۸۹ (۶۷) |
| شاخص توسعه انسانی (۲۰۱۶) |  ۰٫۷۶۵[۳] |
| وبگاه رسمی | |
جامعه و بازار مشترک کارائیب (کاریکام) (به انگلیسی: Caribbean Community (CARICOM))، یک اتحادیه سیاسی و اقتصادی بین‌المللی متشکل از 15 کشور عضو در قاره آمریکا و اقیانوس اطلس است. اهداف این سازمان ارتقای یکپارچگی اقتصادی و همکاری بین اعضای خود، تضمین منافع حاصل از یکپارچگی به‌طور عادلانه، و هماهنگ کردن سیاست خارجی آن‌هاست. این سازمان در سال 1973 تأسیس شد، [۴] که در ابتدا چهار عضو مؤسس، معاهده چاگواراماس را امضا کردند. فعالیت های اولیه آن شامل:
- هماهنگی سیاست‌های اقتصادی و برنامه‌ریزی توسعه.
- آغاز پروژه‌های ویژه برای کشورهای کمتر توسعه‌یافته در حوزه قضایی.
- فعالیت اعضا در یک بازار واحد منطقه‌ای.
- رسیدگی به اختلافات تجاری منطقه‌ای
از طریق امضای معاهده «چاگواراماس» در ترینیداد در سال ۱۹۷۳ میلادی به عنوان جنبشی در راستای ایجاد در حوزه کارائیب شکل گرفت و جایگزین نهاد تجارت آزاد کارائیب شد که در سال ۱۹۶۵ تأسیس شده بود. در دهه ۹۰ تجدید نظر در معاهده چاگواراماس به منظور نهادینه‌سازی گسترده‌تر همگرایی منطقه‌ای و ایجاد اقتصاد و بازار واحد کارائیب آغاز شد و در ژوئیه ۲۰۰۱ اتمام یافت. کشورهای عضو این اتحادیه عبارتند از: آنتیگوآ و باربودا، بهاماس، باربادوس، بلیز، دومنیکا، گرانادا، گویان، جامائیکا، مونتسرات، سنت کیتس و نویس، سنت لوسیا، سنت وینسنت و گرنادین‌ها، ترینیداد و توباگو. با این که تعداد اعضا زیاد است، اما جمعیت ۱۳ عضو اتحادیه ۶ میلیون نفر است که کمتر از سه کشور دیگر حوزه دریای کارائیب یعنی هائیتی، کوبا، و جمهوری دمنیکن می‌باشد.[۵]
فعالیت
[ویرایش]یکپارچه‌سازی اقتصادی کشورهای عضو با استفاده از بازار مشترک حوزه کارائیب صورت می‌گیرد. در طول دهه هشتاد میلادی، مشکلات اقتصادی اعضاء مانع از توسعه تجارت بین کشورهای منطقه شد. مسئله دیگر، به‌کارگیری قانون گمرک توسط اتحادیه بود که برابر آن کالاهای وارداتی باید از طریق کشورهای عضو عرضه شده باشد. در نتیجۀ عوامل فوق، این اتحادیه در طول حیات خود منفعل بود، اما در اجلاس ژوئیه سال ۱۹۹۰، اعضا موافقت کردند تا یکپارچه‌سازی را سرعت بخشند.
نگرانی‌ها
[ویرایش]کشورهای عضو اتحادیه نگران دفاع از موقعیت تجاری خود هستند، که از سال ۱۹۸۴ مورد توجه قرار گرفته است؛ و مطابق آن محصولات صادراتی غیر سنتی اعضا بدون پرداخت عوارض به بازار ایالات متحده عرضه می‌گردید. با توجه به موافقت‌نامه تجارت آزاد بین ایالات متحده و مکزیک، اهمیت کالاهای صادره از این کشورها کاهش یافت. با توجه به وضعیت جدید، اعضا درخواست کردند تا آن‌ها نیز همانند کشور مکزیک مورد توجه قرار گیرند.
ارکان
[ویرایش]- کنفرانس سران دولت‌ها
- شورای وزیران جامعه
- شورای وزارتی
- دیوان دادگستری
- دبیرخانه
کنفرانس سران دولت‌ها
[ویرایش]این کنفرانس منبع معتبر و موثق اتحادیه کشورهای حوزهٔ کارائیب است و سیاست کاری آن را تعیین می‌کند. این کنفرانس مسئول عقد پیمان‌ها از طرف اتحادیه و همچنین مسئول ایجاد روابط بین جامعه و سازمان‌های بین‌المللی و کشورها است.
شورای وزیران جامعه
[ویرایش]این شورا مسئول پیشبرد برنامه‌ریزی راهبردی و ایجاد هماهنگی در زمینه یکپارچگی اقتصادی، همکاری عملی و روابط خارجی است.
شورای وزارتی
[ویرایش]ارکان اصلی اتحادیه برای انجام کارهاز سوی شوراهایی یاری می‌شوند. این شوراها مسئول تنظیم سیاست‌ها، ارتقای شیوه‌های اجرایی همکاری نظارتی هستند.
دیوان دادگستری
[ویرایش]در فوریهٔ ۲۰۰۱، رهبران این سازمان توافق کردند که دیوان دادگستری کارائیب را در ترینیداد تشکیل دهند. این دادگاه به حل اختلاف‌های اعضای بازار و اقتصاد واحد کارائیب می‌پردازد، و به منزلهٔ دادگاه فرجام نهایی به‌جای هیئت مشاورین سلطنتی انگلستان در دسترس اعضای کاریکوم قرار دارد.
دبیرخانه
[ویرایش]دبیرخانه نهاد اصلی اداری اتحادیه کشورهای حوزهٔ دریای کارائیب است. وظایف دبیرخانه عبارتند از:
- تشکیل جلسات اتحادیه و کمیته‌های آن.
- پیگیری تصمیم‌های اتخاذ‌شده در جلسات.
- انجام مطالعات و بررسی در خصوص همکاری اقتصادی و عملیاتی مربوط به منطقه با توجه به موضوعات مربوط به دستیابی به اهداف جامعه کارائیب.
جستارهای وابسته
[ویرایش]- سازمان کشورهای حوزه کارائیب
- قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی
- اتحادیه کشورهای آمریکای جنوبی
- سازمان کشورهای آمریکایی
- کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه
- هند غربی
منابع
[ویرایش]- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ ژوئیه ۱۹۹۸. دریافت‌شده در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۸.
- ↑ https://countryeconomy.com/countries/groups/caribbean-community
- ↑ List of countries by HDI
- ↑ Ramjeet, Oscar (2009-04-16). "CARICOM countries will speak with one voice in meetings with US and Canadian leaders". Caribbean Net News. Archived from the original on July 13, 2016. Retrieved 2009-04-16.
- ↑ https://www.farsnews.ir/printable.php?nn=13901211001084
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Caribbean Community». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۲۰.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
- اقتصاد کارائیب
- بلوکهای تجاری
- بنیانگذاریهای ۱۹۷۳ (میلادی) در آمریکای جنوبی
- بنیانگذاریهای ۱۹۷۳ (میلادی) در آمریکای شمالی
- بنیانگذاریهای دهه ۱۹۷۰ (میلادی) در کارائیب
- سازمان‌های بنیانگذاریشده در ۱۹۷۳ (میلادی)
- سازمان‌های بین‌المللی اقتصادی
- سازمان‌های در کارائیب
- سازمان‌های سیاسی بین‌المللی
- سازمان‌های میاندولتی بنیانگذاریشده بر پایه معاهده
- سیاست کارائیب
- علم اقتصاد در ۱۹۷۳ (میلادی)
- ناظران مجمع عمومی سازمان ملل متحد