الکتریک بلوز

الکتریک بلوز
ریشه‌های سبکی	بلوز
ریشه‌های فرهنگی	اواخر دهه ۱۹۳۰ ایالات متحده
سازهای معمول	گیتار الکتریک سازدهنی درام سازهای شستی‌دار گیتار بیس ساکسوفون پیانو
فرم‌های مشتق‌شده	بلوز راک بلوز بریتانیایی هارد راک راک اند رول
حلقه‌های منطقه‌ای
بلوز ساحل غربی شیکاگو بلوز ممفیس بلوز دیترویت بلوز تگزاس بلوز بلوز نیواورلئان

الکتریک بلوز (انگلیسی: Electric blues) به هر نوعی از موسیقی بلوز گفته می‌شود که از تقویت‌کننده الکترونیکی برای سازهایش بهره‌گرفته‌باشد. نخستین سازی که صدایش به‌این شکل تقویت شد، گیتار بود. تی-بون واکر در دهه ۱۹۳۰، و جان لی هوکر و مادی واترز در دههٔ ۱۹۴۰ پیشگامان الکتریک بلوز به‌شمار می‌روند. شیوه‌ای که به شکل‌گیری و بالندگی سبک‌های بلوز ساحل غربی، دیترویت بلوز و شیکاگو بلوز (دورهٔ پس از جنگ جهانی دوم که متفاوت از شیکاگو بلوز عمدتاً آکوستیکِ اولیه بود) انجامید.

در دهه ۱۹۵۰ لیدل والتر سازدهنی بلوز را -با میکروفون‌دستی کوچکی که به آمپلی‌فایر گیتار وصل بود- باب کرد و بعدتر در دهه ۱۹۶۰ گیتار بیس الکتریکی و ارگ الکتریکی نیز مورد استفاده قرار گرفتند.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Electric blues». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ اکتبر ۲۰۱۶.