استرپتوکوک
استرپتوکوک (به لاتین: Streptococcus)، جنس مهمی از باکتری‌های گرم مثبت است. این باکتری‌ها به شکل کروی (کوکسی یا کوکوس) هستند و تقسیم آن‌ها در یک محور منجر به تشکیل حالت زنجیره‌ای یا جفت خواهد شد؛ بنابراین، واژه استرپتوس (به یونانی στρεπτος, streptos) به معنای زنجیره (رشته) به خوبی بیانگر اسم باکتری است.[۲] استافیلوکوک‌ها (به لاتین: Staphylococcus) نیز جنس مهم دیگری از باکتری‌های گرم مثبت هستند. آن‌ها نیز مانند استرپتوکوک‌ها به شکل کوکسی می‌باشند اما تقسیم آن‌ها در دو محور انجام می‌گیرد؛ بنابراین، به شکل خوشه (به یونانی σταφυλή, staphylē) دیده می‌شوند. بیشتر استرپتوکوک‌ها از نظر تولید آنزیم‌های کاتالاز و اکسیداز، منفی بوده و بی هوازی اختیاری هستند. [۳]
بیماریزایی و طبقه‌بندی
[ویرایش]
برخی از گونه‌های استرپتوکوک‌ها می‌توانند بیماری‌هایی مانند فارنژیت استرپتوکوکی (گلودرد چرکی)، مننژیت، پنومونی (سینه پهلو)، اندوکاردیت، بادسرخ و فاسئیت نکروزان (قانقاریا) را ایجاد کنند. با این وجود، بیشتر گونه‌های استرپتوکوک، غیربیماریزا هستند و به عنوان فلور (همزیست) دهان، پوست، روده و سیستم تنفسی فوقانی محسوب می‌شوند. همچنین استرپتوکوک‌ها به عنوان یکی از اجزای ضروری تولید پنیر امنتال (پنیر سوئیسی) به حساب می‌آیند. استرپتوکوک‌ها بر اساس ویژگی‌های همولیتیک (همولیز خون) طبقه‌بندی می‌شوند. گونه‌های آلفا همولیتیک موجب اکسیداسیون آهن در گلبول‌های قرمز می‌شوند و آگار خون دار را سبزرنگ می‌نمایند. گونه‌های بتاهمولیتیک موجب از هم گسیختگی کامل گلبول‌های قرمز می‌شوند بطوریکه ناحیه‌ای عاری از گلبول‌های قرمز در اطراف کلنی باکتری در آگار خون دار دیده خواهد شد. گونه‌های گاما همولیتیک، هیچ نوع همولیزی تولید نمی‌کنند.[۴] گونه‌های بتاهمولیتیک استرپتوکوک‌ها، با استفاده از سروتیپ بندی لنسفیلد (به انگلیسی: Lancefield serotyping)تقسیم‌بندی می‌شوند. این تقسیم‌بندی بر اساس حضور وجود کربوهیدارت‌های خاصی در دیواره سلولی باکتری است.[۵] تاکنون ۲۰ سروتیپ لنسفیلد یعنی از A تا V (غیر از I و J) توصیف شده‌است. از دیدگاه پزشکی، مهم‌ترین استرپتوکوک‌ها عبارتند از گروه آلفا همولیتیک (استرپتوکوک پنومونیه و استرپتوکوکهای ویریدانس)، گروه بتا همولیتیک (استرپتوکوکهای گروه A و استرپتوکوکهای گروه B).
استرپتوکوکهای آلفا همولیتیک
[ویرایش]- استرپتوکوک پنومونیه (پنوموکوک)
پنوموکوک عامل پنومونی (سینه پهلو) و گاهی، عفونت گوش، سینوزیت، مننژیت و پریتونیت (التهاب صفاق) است.
- استرپتوکوکهای ویریدانس
استرپتوکوک میتیس(S. mitis)، استرپتوکوک موتانس(S. mutans)، استرپتوکوک سانگوئینیس(S. sanguinis)، استرپتوکوک سالیواریوس'(S. salivarius) همگی فلور دهان هستند. استرپتوکوک سانگوئینوس زیرگونه ترموفیلوس در ساخت برخی از پنیرها و ماست‌ها کاربرد دارد. استرپتوکوک کانستلاتوس (S. constellatus) گاهی در انسان ایجاد بیماری می‌کند. کلنی‌های استرپتوکوک کانستلاتوس بر روی آگار خون دار، بوی شدید کارامل می‌دهند!
استرپتوکوکهای بتا همولیتیک
[ویرایش]
- استرپتوکوکهای گروه A
مهم‌ترین گونه استرپتوکوکهای گروه A، استرپتوکوک پیوژنز(S. pyogenes) است. این باکتری عامل، گلودرد چرکی، تب روماتیسمی، مخملک، گلومرولونفریت حاد، فاسئیت نکروزان (قانقاریا) است. این باکتری، توکسین‌هایی (سم‌ها) تولید می‌کند که موجب تخریب کلیه‌ها (گلومرولونفریت)، دریچه‌های قلبی (تب روماتیسمی)، پوست (مخملک) و از بین رفتن بافت (فاسئیت نکروزان) می‌شود. سایر استرپتوکوک‌هایی که آنتی‌ژن گروه A را دارند عبارتند از استرپتوکوک دیسگالاکتیه زیرگونه اکوئی سیمیلیس (S. dysgalactiae subsp. equisimilis) و استرپتوکوک آنژینوسوس (S. anginosus). باکتری‌های اخیر، غیرشایع هستند.
- استرپتوکوکهای گروه B
استرپتوکوک آگالاکتیه (S. agalactiae) عامل پنومونی (سینه پهلو) و مننژیت در نوزادان و گاهی باکتریمی (عفونت خون) در افراد سالخورده‌است. باکتری می‌تواند روده و اندام تناسلی زنان را کلونیزه کند. زایمان زودرس و پارگی زودهنگام غشا در هنگام بارداری، خطر انتقال باکتری به نوزاد را افزایش می‌دهد. زنان بارداری (زنان باردار بین هفته ۳۵ ام تا ۳۷ ام از بارداری) که توسط باکتری کلونیزه شده‌اند باید به‌طور پیشگیرانه تحت درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها قرار گیرند تا خطر انتقال باکتری به نوزاد کاهش پیدا کند.[۶]
استرپتوکوکهای گروه C
[ویرایش]استرپتوکوک اکوئی (S. equi) عامل بیماری Strangles در اسب‌ها است. استرپتوکوک زئو اپیدرمیکوس(S. zooepidemicus) موجب عفونت در پستانداران مانند اسب‌ها و گوساله‌ها می‌شود. استرپتوکوک دیسگالاکتیه عامل فارنژیت (گلودرد) و سایر عفونت‌های تب زا مشابه استرپتوکوکهای گروه A است. باکتری در استرپتوکوکهای گروه C طبقه‌بندی می‌شود و بتا همولیتیک است هرچند استرپتوکوک دیسگالاکتیه زیرگونه اکوئی سیمیلیس در استرپتوکوکهای گروه A طبقه‌بندی می‌شود.[۷]
استرپتوکوکهای گروه D (انتروکوک‌ها)
[ویرایش]بسیاری از گونه‌های سابق استرپتوکوکهای گروه دی، امروزه دوباره طبقه‌بندی شده‌اند و در جنس انتروکوک (به لاتین: Enterococcus) قرار گرفته‌اند به عنوان مثال، استرپتوکوک فکالیس به انتروکوک فکالیس (Enterococcus faecalis) تغییر یافت. سایر گونه‌های باقی‌مانده عبارتند از استرپتوکوک بوویس (Streptococcus bovis) و استرپتوکوک اکوئینوس (Streptococcus equinus). بیشتر انتروکوک‌ها، گاما همولیتیک (غیر همولیتیک) هستند.[۸]
استرپتوکوکهای گروه F
[ویرایش]در سیستم طبقه‌بندی لنسفیلد، استرپتوکوکهای گروه F همان استرپتوکوک آنژینوسوس است. از آنجایی که طبقه‌بندی لنسفیلد، قطعیت کامل ندارد ممکن است استرپتوکوک آنژینوسوس در گروه A نیز قرار گیرد. در سیستم طبقه‌بندی اروپایی، استرپتوکوک آنژینوسوس در گروه استرپتوکوک میلری (S. milleri group) قرار می‌گیرد.[۹]
استرپتوکوکهای گروه G
[ویرایش]آن‌ها به‌طور معمول بتا همولیتیک هستند. استرپتوکوک کنیس (Streptococcus canis) که موجب بیماری در حیوانات و گاهی انسان می‌شود، مهم‌ترین گونه در این گروه است.
استرپتوکوکهای گروه H
[ویرایش]این گروه به ندرت موجب بیماری در سگ می‌شود و در صورت تماس مستقیم انسان با دهان سگ یا لیسیدن انسان توسط سگ، می‌تواند موجب عفونت شود.
درمان
[ویرایش]استرپتوکوک‌ها در گذشته به آنتی بیوتیک‌های بتالاکتام مانند پنی سیلین حساس بودند اما امروزه مقاومت به آنتی‌بیوتیک در بین آن‌ها افزایش یافته‌است، لذا برای درمان به ناچار از آنتی‌بیوتیک‌های جدید مانند وانکومایسین، کوآموکسی کلاو و سفالوسپورین‌های نسل سوم و چهارم استفاده می‌شود.
منابع
[ویرایش]- ↑ "Result of detail taxonomy information". TXSearch Taxonomy Retrieval. DNA Data Bank of Japan. 19 February 2010. Archived from the original on 2 April 2012. Retrieved 30 March 2010.
- ↑ Ryan KJ, Ray CG, ed. (2004). Sherris Medical Microbiology (4th ed.). McGraw Hill. ISBN 0-8385-8529-9.
- ↑ Facklam R (October 2002). "What happened to the streptococci: overview of taxonomic and nomenclature changes". Clin. Microbiol. Rev. 15 (4): 613–30. doi:10.1128/CMR.15.4.613-630.2002. PMC 126867. PMID 12364372.
- ↑ Patterson MJ (1996). Streptococcus. In: Baron's Medical Microbiology (Baron S et al. , eds.) (4th ed.). Univ of Texas Medical Branch. (via NCBI Bookshelf) ISBN 0-9631172-1-1.
- ↑ Facklam R (2002). "What happened to the streptococci: overview of taxonomic and nomenclature changes". Clin Microbiol Rev 15 (4): 613–30. doi:10.1128/CMR.15.4.613-630.2002. PMC 126867. PMID 12364372.
- ↑ Schrag S, Gorwitz R, Fultz-Butts K, Schuchat A (2002). "Prevention of perinatal group B streptococcal disease. Revised guidelines from CDC". MMWR Recomm Rep 51 (RR-11): 1–22. PMID 12211284.
- ↑ Harrington D, Sutcliffe I, Chanter N (2002). "The molecular basis of Streptococcus equi infection and disease". Microbes Infect 4 (4): 501–10. doi:10.1016/S1286-4579(02)01565-4. PMID 11932201.
- ↑ Köhler W (June 2007). "The present state of species within the genera Streptococcus and Enterococcus". International Journal of Medical Microbiology 297 (3): 133–50. doi:10.1016/j.ijmm.2006.11.008. PMID 17400023.
- ↑ Withworth JM (1990). "Lancefield group F and related streptococci". J Med Microbiol 33: 131–51.
- ویکی‌پدیای انگلیسی
