پرش به محتوا

جان کیج: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۱۰۲: خط ۱۰۲:
[[رده:فلوکسوس]]
[[رده:فلوکسوس]]
[[رده:مردان دوجنس‌گرا]]
[[رده:مردان دوجنس‌گرا]]
[[رده:موسیقی‌دانان آمریکایی سده ۲۰ (میلادی)]]
[[رده:موسیقی‌دانان سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:موسیقی‌دانان آنارشیست]]
[[رده:موسیقی‌دانان آنارشیست]]
[[رده:موسیقی‌دانان اهل لس آنجلس]]
[[رده:موسیقی‌دانان اهل لس آنجلس]]

نسخهٔ ۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۵۲

جان کیج
جان کِیج و مرس کانینگهام در حضور فرح پهلوی، در جشن هنر شیراز
اطلاعات پس‌زمینه
زاده۵ سپتامبر ۱۹۱۲
لس آنجلس، کالیفرنیا
درگذشته۱۲ اوت ۱۹۹۲
نیویورک
ژانرموسیقی تصادفی، موسیقی الکترونیک

جان میلتون کیج (به انگلیسی: John Milton Cage) معروف به جان کیج (زادهٔ ۵ سپتامبر ۱۹۱۲ در لس‌آنجلس - درگذشتهٔ ۱۲ اوت ۱۹۹۲ در نیویورک)، از آهنگسازان سدهٔ بیستم آمریکا بود. کِیج آهنگساز، فیلسوف، شاعر، نظریه‌پرداز موسیقی بود. جان کیج از شاگردان آرنولد شونبرگ و هنری کاول بود. او از تأثیرگذارترین آهنگسازان پس از جنگ دوم جهانی است. نامدارترین اثر او شاید ۴:۳۳ (چهار دقیقه و سی و سه ثانیه) باشد که در آن، نوازنده یا نوازندگان، بدون نواختن حتی یک نت، این زمان را روی صحنه در سکوت می‌گذرانند و حاضران در سالن را به شنیدن صداهای درون سالن دعوت می‌کنند.

جان کیج در سال ۱۹۳۸ میلادی، نخستین قطعه‌اش را برای پیانو ساخت و در ۱۹۵۱ میلادی، گروهی از موسیقی‌دانان و مهندسان صدا را به‌کار گرفت تا نخستین قطعهٔ موسیقی را روی نوار مغناطیسی ضبط کنند.[۱]

جوایز و افتخارات

وی در سال ۱۹۴۹ میلادی، جایزهٔ آکادمی ملی هنر و ادبیات آمریکا را به‌خاطر توسعهٔ مرزهای موسیقی و نوآوری‌اش در پیانو دریافت کرد. در سال ۱۹۷۸، به‌عنوان عضو آکادمی هنر و علوم آمریکا برگزیده شد و ده سال بعد، یعنی در سال ۱۹۸۸، به عضویت آکادمی هنر و ادبیات آمریکا درآمد. وی در سال ۱۹۸۲، نشان لژیون دونور فرانسه را کسب کرد و در سال ۱۹۸۹ از سوی بنیاد اینامورا جایزهٔ کیوتو را دریافت کرد.[۱]

زندگی خصوصی

در تاریخ ۷ ژوئن ۱۹۳۵، در شهر یوما، آریزونا، با «زنیا آندریونا کاشواروف» ازدواج کرد و در سال ۱۹۴۵ از او جدا شد.

" آنها این موضوع را درک نکردند؛ هیچ چیزی با عنوان سکوت وجود ندارد. چیزی که آنها می‌اندیشند سکوت است، پر از صداهای تصادفی بود، چرا که نمی‌دانستند چگونه گوش بدهند. در موومان نخست می‌توانید صدای باد را بشنوید که اشیا را به حرکت درآورده‌است. در طول موومان دوم، قطرات باران را که با پشت‌بام برخورد می‌کنند می‌توان شنید و صداهای قابل شنیدن در موومان سوم صدای خود مردم که درهنگام گفتگو یا قدم زدن هر گونه صدای جالبی را تولید می‌کنند."
— سخنان آهنگساز دربارهٔ اولین اجرای اثرش: ۴′۳۳″

برخی از آثار

  • جهار دیوار
  • آهنگی برای مارسل دوشان
  • موسیقی دگرگونی‌ها
  • سونات‍ها و اینترلودها
  • ۴:۳۳
  • ۰:۰۰ (۴:۳۳ شماره ۲)
  • چند موسیقی فیلم
  • فهرست آثار

پیوند به بیرون

شنیدن آثار

منابع

پیوند به بیرون