Hegazkinen aurkako gerra

AEBko soldaduak Bofors 40 mm-ko hegazkinaren aurkako kanoi batekin Aljeriako kostaldean 1943an.

Hegazkinen aurkako defentsa hegazkin militarrak lurretik edo uretatik (edo, besterik gabe, gainazaletik, biak barneratzeko) botatzeko metodoetako bat da. Lehen Mundu Gerran, lehen hegazkin militarrak erabili zirenez geroztik, hainbat arma eta kanoi erabili izan dira horretarako, urteekin poderio eta segurtasuna handituz. Bigarren Mundu Gerraren ostean, proiektil gidatuen aroa hasi zen, zehazki lur-aire misilak, eta modu askotan konbinatuta erabili izan dira^[1].

Bigarren Mundu Gerraren aurretik, hegazkinen aurka erabilitako artilleria sistema estandarren egokitzapenak erabili izan ziren, txasisetan pieza estandarrak jarriz eta hegazkinen aurkako armen eraginkortasuna hobetuz.

Jaurtigai-ogibak mota desberdinetako espoletekin erabiltzen dira: lehertzekoak (barometrikoak, denbora-atzerapenekin) edo hurbilekoak xede-eremuan metal zatiak sortzeko. Hegazkinen aurkako kalibre handiko kanoi baten adibide klasikoa 88 mm-ko alemaniarra da.

1950eko hamarkadan sartutako mota horretako helmen luzeko armak, neurri handi batean, lur-aireko misil sistema eraginkorragoak gainditzen dituzte; hala ere, sistema modernoagoekin alderatuta, fabrikatzeko kostu nahiko txikiari esker, oraindik ere kopuru handi batean erabiltzen dira zenbait herrialdetan.

Helmen laburreko erabileretarako, tiro-kadentzia altuagoa duen arma arinagoa behar da helburu azkar batean inpaktua bermatzeko. 20 mm, 37 mm eta 40 mm-ko kanoi automatikoak dira horretarako gehien erabiltzen direnak. Arma astunagoak ez bezala, gaur egun arma arin horiek asko erabiltzen dira sortu ziren arrazoi berberengatik: helburuaren jarraipen azkarreko trebetasunagatik.

Sistema modernoek, askotan, kanoi automatikoak erabiltzen dituzte, eta, hasieran, aire-lurra erabilerarako aurreikusi ziren.

88 mm-ko FlaK bat Londresko Imperial War Museum-en ikusgai.

Antiaireko kanoien sinonimoen artean daude: AAA edo A-hirukoitza (Aircraft Artilleryren laburdura); ack-ack (alemanaren Acht-Acht-etik) herri mailan Flak 88 ezagutzen zena eta Krupp-ek 1917an garatua; archie (britainiar izena eta Lehen Mundu Gerran asmatutakoa, zeina Archibald izenetik datorrela uste den); flak (FLiegerAbwehrKanone alemaneratik datorrena, antiaireko kanoia); DCA, hegazkinen aurkako babesa. Misil antiairearen izenak lur-aire misila esan nahi du.

Estatu Batuetako Itsas Armadak hegazkinen aurkako gerra (AAW) terminoa erabiltzen du; itsas gudu talde askok AAW komandante bat dute beren artean. Sobietar hegazkinen aurkako defentsa Voyska PVOk kudeatu zuen, baina, Errusian, aireko armadari esleitu zitzaion. AEBko armadak, oro har, aireko nagusitasunean oinarritzeko gaitasuna izan du bere lurreko unitateen aurkako erasoen mehatxua airetik murrizteko. Stinger misilak (infanteria edo ibilgailutik jaurtitakoak) erabiltzen dituzte alde batetik, eta hegazkin/misilen aurkako Patriot misilak.

Taktikak

Mugikortasuna

Aire defentsarako sistema modernoenak mugikorrak dira. Sistemarik handienak ere atoian muntatu ohi dira, eta azkar ezartzeko edo kentzeko diseinatuta daude. Iraganean, ez zen beti horrela izaten. Lehenengo misil sistemek ezin ziren batere mugitu; azpiegitura handia behar zuten. Hegazkinen aurkako defentsaren dibertsifikazioarekin, enfasi handia jarri zitzaion mugikortasunari. Sistema moderno gehienak autopropulsatuak dira, edo erraz eskura daitezke. Osagai askoz osatutako sistemek ere ibilgailu-flota batean muntatzeari etekina ateratzen diote. Oro har, arerioak identifikatu, eraso eta suntsitu daitezke espero ez den lekuetan kokatutako sistema mugikorretatik. Sobietarrek, bereziki, mugikortasunean jarri zuten arreta Vietnamen ikasitako ikasgaiaren ostean eta irabazten lagundu zutena. Espainiak, NATOko zenbait herrialdek bezala, Indar Armatu ezberdinen arteko lankidetza hobea izateko sistemak integratzeko sistema bat dauka.

Erreferentziak

↑ NATO STANDARDIZATION AGENCY (NSA). [nsa.nato.int/nsa/zPublic/ap/aap6/AAP-6.pdf AAP-06 Edition 2013]. Brusela: NATO, 2013, p. 2-A-8 2014-02-03an begiratua.

Bibliografia

Bethel, Coronel HA. (1911). Modern Artillery in the Field (en inglés). Londres: Macmillan and Co Ltd.
Routledge, Brigada NW. (1994). History of the Royal regiment of Artillery – Anti-Aircraft Artillery 1914–55 (en inglés). Londres: Brassey's. ISBN 1-85753-099-3.