trobador
trobador | |
central (AFI) | [tɾu.βəˈðo] |
valenciano (AFI) | [tɾo.baˈðoɾ] |
baleárico (AFI) | [tɾo.bəˈðo] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | o |
Etimología 1
[editar]Del provenzal antiguo trobador, a su vez del latín tardío tropo.
Sustantivo masculino
[editar]Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | trobador | trobadora |
Femenino | trobadors | trobadores |
- 1
- Trovador.
Gallego
[editar]trobador | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología 1
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo masculino
[editar]Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | trobador | trobadores |
Femenino | trobadora | trobadoras |
- 1
- Trovador.
Occitano
[editar]trobador | |
pronunciación (AFI) | /tɾu.βaˈδu/ |
Etimología 1
[editar]Incierta probablemente del occitano trobar [1].
Sustantivo masculino
[editar]Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | trobador | trobadors |
Femenino | trobairitz | trobairises |
- 1
- Trovador.
- Uso: se emplea también como adjetivo
Referencias y notas
[editar]Categorías:
- Catalán
- CA:Palabras agudas
- CA:Palabras trisílabas
- CA:Rimas:o
- CA:Palabras provenientes del provenzal antiguo
- CA:Sustantivos
- CA:Sustantivos masculinos
- Gallego
- GL:Palabras sin transcripción fonética
- GL:Sustantivos
- GL:Sustantivos masculinos
- Occitano
- OC:Palabras de origen incierto
- OC:Palabras provenientes del occitano
- OC:Sustantivos
- OC:Sustantivos masculinos