ovis
ovis | |
clásico (AFI) | [ˈou̯ɪs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈɔːvis] |
grafías alternativas | ouis, ouis |
rima | o.u̯is |
Etimología 1
[editar]Del protoitálico *owi-, y este del protoindoeuropeo *h₃eu-i- (menos probable también *h₂oui-/*h₂eui-).1 Compárese el umbro 𐌌𐌄𐌅𐌖 (uvem), el griego antiguo ὄϊς (óïs), el sánscrito अवि (ávi), el hitita ḫawis, el irlandés antiguo oí, el eslavo eclesiástico antiguo овьца (ovьca), el armenio antiguo հովիւ (hoviw, "pastor") o el inglés antiguo eowu (moderno ewe).1
→ ōpiliō.
Sustantivo femenino
[editar]3.ª declinación (m/f -i)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ovis | ovēs |
Vocativo | ovis | ovēs |
Acusativo | ovem | ovēs |
Genitivo | ovis | ovium |
Dativo | ovī | ovibus |
Ablativo | ove | ovibus |
Información adicional
[editar]Véase también
[editar]Forma flexiva
[editar]Forma sustantiva
[editar]Referencias y notas
[editar]- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 437/438. ISBN 978-90-04-16797-1