mundus
Apariencia
mundus | |
clásico (AFI) | [ˈmʊn̪d̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈmun̪d̪us] |
rima | un.dus |
Etimología 1
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
[editar]1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | mundus | munda | mundum | mundī | mundae | munda |
Vocativo | munde | munda | mundum | mundī | mundae | munda |
Acusativo | mundum | mundam | mundum | mundōs | mundās | munda |
Genitivo | mundī | mundae | mundī | mundōrum | mundārum | mundōrum |
Dativo | mundō | mundae | mundō | mundīs | mundīs | mundīs |
Ablativo | mundō | mundā | mundō | mundīs | mundīs | mundīs |
Etimología 2
[editar]Calco del griego κοσμός.
Sustantivo masculino
[editar]3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | mundus | mundēs |
Vocativo | mundus | mundēs |
Acusativo | mundem | mundēs |
Genitivo | mundis | mundum |
Dativo | mundī | mundibus |
Ablativo | munde | mundibus |
- 1
- Joya, alhaja.
- 2
- Implemento.
- 3
- Universo, cosmos.
- 4
- Hombre, humano; humanidad, mundo.
- 5
- Siglo.
- Uso: Latín medieval.