Ir al contenido

amic

De Wikcionario, el diccionario libre
amic
occidental (AFI) [aˈmik]
oriental (AFI) [əˈmik]
acentuación aguda
longitud silábica bisílaba
rima ik

Etimología

[editar]

Del catalán antiguo amich y del provenzal antiguo amic, y estos del latín amīcum ("amigo"), de amāre ("amar") e -icum.1

Adjetivo

[editar]
Singular Plural
Masculino amic amics
Femenino amiga amigues
1
Amigo.

Sustantivo masculino

[editar]
Singular Plural
Masculino amic amics
Femenino amiga amigues
2
Amigo, amigote, colega, compadre, compinche.

Información adicional

[editar]
Cognados catalanes

Véase también

[editar]

Francés antiguo

[editar]
amic
pronunciación falta agregar

Sustantivo masculino

[editar]
Singular Plural
Nominativo amis
amic
Oblicuo amic amis
1
Variante de ami.

Occitano

[editar]
amic
pronunciación (AFI) [a.mik]
grafías alternativas ami2

Etimología

[editar]

Del provenzal antiguo amic ("amigo"), y este del latín amīcum ("amigo"), de amāre ("amar") e -icum.

Sustantivo masculino

[editar]
Singular Plural
Masculino amic amics
Femenino amigas amigas
1
Amigo, amigote, colega, compadre, compinche.

Información adicional

[editar]
Cognados occitanos

Provenzal antiguo

[editar]
amic
pronunciación falta agregar

Etimología

[editar]

Del latín amīcum ("amigo"), de amāre ("amar") e -icum.

Sustantivo masculino

[editar]
1
Amigo, amigote, colega, compadre, compinche.

Información adicional

[editar]

Rumano

[editar]
amíc
pronunciación (AFI) [aˈmik]

Etimología

[editar]

Del italiano amico ("amigo")3, y este del latín amīcum ("amigo"), de amāre ("amar") e -icum.

Sustantivo masculino

[editar]
1
Amigo, amigote, colega, camarada, compadre, compinche.

Información adicional

[editar]
Cognados rumanos

Referencias y notas

[editar]
  1. VV.AA. (1998) "amic". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
  2. mistraliana
  3. «amic». En: DEX online.