spiono

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	spiono	spionoj
Akuzativo	spionon	spionojn

1. Membro de sekreta servo, komisiita de la aŭtoritatoj kolekti informojn pri la aferoj de fremda regno.

   Ne turisto li estas, sed spiono.

   Li estis akuzita pri spionado.

2. Persono, kiu sekrete observas la agojn de alia persono.

   Mi ne volas rigardi la leterojn, kiujn ŝi ricevas, ĉar mi ne estas spiono.

   Ŝi spionis la revenon de sia fianĉo.

Tradukoj

   

angla: spy → en franca: espion → fr germana: Spion → de

pola: szpieg → pl rumana: spion → ro rusa: шпион → ru

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „spiono“.

Referencoj kaj literaturo

• spion
•  spiono