« Pri socia faktoro, ebliganta pluan ŝanĝon de la anusa erotiko, atestas la fakto, ke malgraŭ la tuta homa progresoodoro de propraj fekaĵoj preskaŭ ne abomenigas malsame ol la fekaĵoj de la aliaj. Malpuraĉulo, do tiu kiu ne kaŝas siajn ekskrementojn, ofendas per tio la aliajn, traktas ilin malestime — tion atestas ankaŭ la plej fortaj sakraĵoj. Estus same nekompreneble kial la homo uzas kiel sakraĵon nomon de sia plej fidela amiko el la besta mondo, se la hundo ne havus du trajtojn, kaŭzantajn malestimon de la homo. Estante la besto kun evoluinta flarsenso, la hundo ne sentas abomenon al siaj fekaĵoj kaj nek hontas siajn seksajn funkciojn. »
«Tjumeno estas ne Carurbo [Konstantinoplo], tamen la paradizo por hundoj, kiuj ankaŭ ĉi tie terure multnombre vagadas. Ippolit Zavaliŝin, Vojaĝnoticoj (Tobolska gubernio). 1863.»
« Тюмень не Цареград, а однако рай собак, их и здесь страшно много бродит![3]»