Saltu al enhavo

Margareta de Navaro

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Margareta de Navaro
reĝedzino de Navaro
Persona informo
Marguerite de Valois-Angoulême
Naskonomo Marguerite de Valois-Angoulême
Naskiĝo 11-an de aprilo 1492 (1492-04-11)
en Angoulême
Morto 21-an de decembro 1549 (1549-12-21) (57-jaraĝa)
en Odos
Tombo Lescar Cathedral (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Religio Kalvinismo vd
Lingvoj meza francalatinaitalahispanafranca vd
Ŝtataneco Reĝlando Francio Redakti la valoron en Wikidata vd
Subskribo Margareta de Navaro
Familio
Dinastio Dinastio de Valois vd
Patro Karolo de Valois, grafo de Angoulême Redakti la valoron en Wikidata vd
Patrino Louise of Savoy (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Gefratoj Jeanne d'Angoulême (en) Traduki kaj Francisko la 1-a de Francio Redakti la valoron en Wikidata vd
Edz(in)o Henriko la 2-a de Navaro (1526 (Gregoria)–)
Karolo la 4-a, duko de Alençon (1509 (Gregoria)–) Redakti la valoron en Wikidata vd
Infanoj Johana la 3-a de Navaro
 ( Henriko la 2-a de Navaro)
Johano de Navaro
 ( Henriko la 2-a de Navaro) Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo verkisto
dramaturgo
salonestrino
poeto
reĝo Redakti la valoron en Wikidata vd
Laborkampo Poezio kaj Franclingva literaturo Redakti la valoron en Wikidata vd
Verkado
Verkoj Heptaméron vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr
Marguerite d'Angoulême

Margareta de Navaro (naskiĝinta la 11-an de aprilo 1492 en Angoulême, mortinta la 21-an de decembro 1549 ĉe Kastelo Orthez en Bigorre) estis franca verkistino kaj (progeedza) reĝino de Navaro.

La filino de Karolo de Orléans (1459-1496) kaj fratino de la reĝo Francisko la 1-a estis surkortege bonege edukita. Ŝi edziniĝis en la 1.12.1509 al Karolo de Valois, duko de Alençon. Post ties morto en 1525 ŝi vizitis la malliberigitan fraton en Madrido kaj denove edziniĝis al Henriko la 2-a, reĝo de de la Reĝlando de Navaro.

Margareta subtenis kaj protektis poetojn kaj artistojn. Ŝi interesiĝis pri protestantismo, kion atestas ankaŭ ŝia skribitaĵo »Miroir de l'âme de la pécheresse« (Alençon 1531) kaj kiel eble plej malhelpis la persekuton de la protestantoj francaj. Tamen ŝi ne konvertiĝis.

Verkista agado

[redakti | redakti fonton]

Ŝi postlasis multe da skribaĵoj en prozo kaj en versoj, kiuj atestas lertecon stilan kaj leĝerecon ankaŭ - kvankam ŝia propra vivo estis senmakula. Menciindas inter ili la jenaj: »Heptaméron des nouvelles« (Par. 1559); kolekto da rakontoj laŭ la maniero de Boccaccio, unue en 1558 sub la titolo: »Les amants fortunés«; »Marguerites de la Marguerite des princesses« (Lyon 1547, Par. 1554), antologio de poemoj kaj dramoj publikita fare de la servisto Jean de la Haye. Génin eldonis komisiite de la registaro ŝiajn leterojn (Par. 1841–42, 2 vol.).

Meyers Großes Konversations-Lexikon, Band 13. Leipzig 1908, S. 279, kio kio legeblas tie ĉi interrete.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]