Buddy Guy
| Buddy Guy | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskonomo | George Guy |
| Naskiĝo | 30-an de julio 1936 (88-jaraĝa) en Lettsworth |
| Lingvoj | angla |
| Ŝtataneco | Usono 
|
| Alma mater | McKinley Senior High School (en) 
|
| Familio | |
| Frat(in)o | Phil Guy (en)
|
| Infano | Shawnna (en)
|
| Okupo | |
| Okupo | gitaristo kantoverkisto kantisto diskografa artisto
|
| TTT | |
| Retejo | http://www.buddyguy.net/ |
George "Buddy" Guy (30a de Julio, 1936)[1] estis Afrik-usona kantisto kaj gitaristo de bluso. Li estas reprezentanto de Ĉikaga bluso kaj influis elstarajn gitaristojn kiel Eric Clapton, Jimi Hendrix, Jimmy Page, Keith Richards, Stevie Ray Vaughan, Jeff Beck kaj John Mayer. En la 1960-aj jaroj, Guy ludis kun Muddy Waters kiel hejma gitaristo ĉe Chess Records kaj komencis muzikan partnerecon kun ludisto de harmoniko Junior Wells.
Guy estis rangigita la 30a en la listo de la gazeto Rolling Stone nome "100 Greatest Guitarists of All Time" (100 plej grandaj gitaristoj el ĉiuj tempoj).[2] Lia kanto "Stone Crazy" estis rangigita la 78a en la listo de Rolling Stone "100 Greatest Guitar Songs of All Time" (100 plej grandaj gitarkantoj el ĉiuj tempoj).[3] Clapton iam priskribis lin kiel "la plej bona gitaristo viva".[4] En 1999, Guy verkis la libron Damn Right I've Got the Blues, kun Donald Wilcock.[5] Lia membiografio, When I Left Home: My Story, estis publikigita en 2012.[6]
Diskaro
[redakti | redakti fonton]- I Left My Blues in San Francisco (1967)
- A Man and the Blues (1968)
- Hold That Plane! (1972)
- The Blues Giant (1979)
- Breaking Out (1980)
- DJ Play My Blues (1982)
- Damn Right, I've Got the Blues (1991)
- Feels Like Rain (1993)
- Slippin' In (1994)
- Heavy Love (1998)
- Sweet Tea (2001)
- Blues Singer (2003)
- Bring 'Em In (2005)
- Skin Deep (2008)
- Living Proof (2010)
- Rhythm & Blues (2013)
- Born to Play Guitar (2015)
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ "Buddy Guy". Rock and Roll Hall of Fame. [1] Alirita la 31an de Majo 2018.
- ↑ "The 100 Greatest Guitarists of All Time". Rolling Stone. 2004-03-24. Arkivita el la originalo en 2008-08-22. [2] Alirita la 31an de Majo 2018.
- ↑ ""The 100 Greatest Guitar Songs of All Time"". Arkivita el la originalo en 31 de Majo, 2018. [3] Alirita la 31an de Majo 2018. Rolling Stone. "Cut in 1961 for Chess, the full seven minutes of this blinding blues went unreleased for nearly a decade. Guy solos with a steel-needle tone, answering his own barking vocal with dizzying pinpoint stabs. 'I don't know how to bend the string', he told RS. 'Let me break it.’"
- ↑ "Buddy Guy". Rolling Stone archive. [4] Arkivigite je 2018-05-03 per la retarkivo Wayback Machine Alirita la 31an de Majo 2018.
- ↑ Guy, Buddy; Wilcock, Donald (1999). Damn Right I've Got the Blues. Duane Press. p. 152. ISBN 094262713X.
- ↑ Guy, Buddy; Ritz, David. (2012) When I Left Home: My Story. Cambridge: Da Capo Press. ISBN 978-0-306-81957-5