Anton Friedrich Justus Thibaut
| Anton Friedrich Justus Thibaut | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 4-an de januaro 1772 en Hameln |
| Morto | 28-an de marto 1840 (68-jaraĝa) en Heidelberg |
| Tombo | Bergfriedhof (en)  
|
| Lingvoj | latina • germana |
| Ŝtataneco | Reĝlando Hanovro
|
| Alma mater | Universitato de Göttingen Universitato de Kilo Universitato de Königsberg
|
Subskribo .jpg){kind=small}
| |
| Familio | |
| Frat(in)o | Bernhard Friedrich Thibaut (mul)
|
| Infano | Karl Thibaut (en)
|
| Okupo | |
| Okupo | juristo muzika teoriisto muzikologo verkisto
|
Anton Friedrich Justus Thibaut (n. 4-an de januaro 1772 en Hameln; m. 28-an de marto 1840 en Heidelberg) estis germana jursciencisto.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Post studado en Göttingen, Kiel kaj Königsberg kaj mallonga agado en Jena li estis vokita en 1805 kiel profesoro por romia juro al Heidelberg. Ĉefa objekto de sia scienca agado estis la pandektoj, kiujn li provis pluevoluigi ekde la romia jurfundamento al scienca jura sistemo. En la scienca disputo pri la demando, ĉu estas rekomendinda, kodigi la civilan juron en Germanio, do kunigi kaj reguli en unu jurlibro, - la t.n. kodigodisputo - per sia jesa opinio li staris en kontraŭdiro al la opinio de Savigny, kiu rigardis sian epokon kiel ankoraŭ ne kapabla por kreado de tia jurlibro kaj anstataŭe pledis por organika antaŭenpaŝado de la jurscienco (en: „Vom Beruf unserer Zeit für Gesetzgebung und Rechtswissenschaft“, 1814). Thibaut estis Sekreta Ŝtata Konsilisto de Badeno kaj honorcivitano de Heidelberg. Ekde 1805 ĝis 1807 kaj denove ekde 1821 li estis rektoro de la Universitato je Heidelberg.
En sia verko „Über Reinheit der Tonkunst“ (pri pureco en la tonarto) aperinta en 1824 li sin direktis kontraŭ onidiraj misuzoj en la eklezimuziko kaj postulis revenon al „klasikaj“ komponistoj kiel Giovanni Pierluigi da Palestrina, Tomás Luis de Victoria kaj Orlando di Lasso. Ĉi tiu verko trafis sur vastan konsenton kaj povas validi kiel radiko de la cecilianismo.
Verkoj
[redakti | redakti fonton]- System des Pandektenrechts, 1803
- Über die Notwendigkeit eines allgemeinen bürgerlichen Rechts in Deutschland, 1814 (Digitalisat Arkivigite je 2010-11-09 per la retarkivo Wayback Machine beim Max-Planck-Institut für europäische Rechtsgeschichte)
- Über Reinheit der Tonkunst, 1824
- Ueber Reinheit der Tonkunst. Zweyte, vermehrte Ausgabe. Heidelberg, im Verlag von J. C. B. Mohr. 1826.
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Rainer Polley: Anton Friedrich Justus Thibaut (AD 1772–1840) in seinen Selbstzeugnissen und Briefen. Band 1: Abhandlungen. Band 2: Briefwechsel. Band 3: Register zum Briefwechsel. Frankfurt am Main/Bern 1982, ISBN 978-3-8204-6039-1.
- Joachim Rückert: Thibaut, Anton Friedrich Justus. In: Michael Stolleis (Hrsg.): Juristen. Ein biographisches Lexikon. München 1995, ISBN 3-406-39330-6, S. 610–612.
- Joachim Rückert: Heidelberg um 1804 oder: die erfolgreiche Modernisierung der Jurisprudenz durch Thibaut, Savigny, Heise, Martin, Zachariä u.a.. In: F. Strack (Hrsg.): Heidelberg im säkularen Umbruch. 1987, S. 83–116.
- Klaus-Peter Schroeder: „Vom Sachsenspiegel zum Grundgesetz – eine deutsche Rechtsgeschichte in Lebensbildern. Heidelberg 2002, S. 85–113.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Informoj pri Anton Friedrich Justus Thibaut en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)