Margareta de Navaro

Postenoj
Postenoj	royal consort (en) (1527–1549) vd

**Margareta de Navaro**
Margareta de Navaro
	reĝedzino de Navaro
Persona informo
	Marguerite de Valois-Angoulême
Naskonomo	Marguerite de Valois-Angoulême
Naskiĝo	11-an de aprilo 1492; en Angoulême
Morto	21-an de decembro 1549 (57-jaraĝa); en Odos
Tombo	Lescar Cathedral (en) vd
Religio	Kalvinismo vd
Lingvoj	meza franca • latina • itala • hispana • franca vd
Ŝtataneco	Reĝlando Francio vd
Subskribo
Familio
Dinastio	Dinastio de Valois vd
Patro	Karolo de Valois, grafo de Angoulême vd
Patrino	Louise of Savoy (en) vd
Gefratoj	Jeanne d'Angoulême (en) kaj Francisko la 1-a de Francio vd
Edz(in)o	Henriko la 2-a de Navaro (1526 (Gregoria)–); Karolo la 4-a, duko de Alençon (1509 (Gregoria)–) vd
Infanoj	Johana la 3-a de Navaro; ( Henriko la 2-a de Navaro); Johano de Navaro; ( Henriko la 2-a de Navaro) vd
Profesio
Okupo	verkisto ; dramaturgo ; salonestrino ; poeto ; reĝo vd
Laborkampo	Poezio kaj Franclingva literaturo vd
Verkado
Verkoj	Heptaméron vd
Postenoj
Postenoj	royal consort (en) (1527–1549) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

La printebla versio ne plu estas subtenata kaj povas havi bildigajn erarojn. Bonvolu ĝisdatigi viajn retumilajn legosignojn kaj bonvolu anstataŭe uzi la defaŭltan retumilan printan funkcion.

Margareta de Navaro (naskiĝinta la 11-an de aprilo 1492 en Angoulême, mortinta la 21-an de decembro 1549 ĉe Kastelo Orthez en Bigorre) estis franca verkistino kaj (progeedza) reĝino de Navaro.

Vivo

La filino de Karolo de Orléans (1459-1496) kaj fratino de la reĝo Francisko la 1-a estis surkortege bonege edukita. Ŝi edziniĝis en la 1.12.1509 al Karolo de Valois, duko de Alençon. Post ties morto en 1525 ŝi vizitis la malliberigitan fraton en Madrido kaj denove edziniĝis al Henriko la 2-a, reĝo de de la Reĝlando de Navaro.

Margareta subtenis kaj protektis poetojn kaj artistojn. Ŝi interesiĝis pri protestantismo, kion atestas ankaŭ ŝia skribitaĵo »Miroir de l'âme de la pécheresse« (Alençon 1531) kaj kiel eble plej malhelpis la persekuton de la protestantoj francaj. Tamen ŝi ne konvertiĝis.

Verkista agado

Ŝi postlasis multe da skribaĵoj en prozo kaj en versoj, kiuj atestas lertecon stilan kaj leĝerecon ankaŭ - kvankam ŝia propra vivo estis senmakula. Menciindas inter ili la jenaj: »Heptaméron des nouvelles« (Par. 1559); kolekto da rakontoj laŭ la maniero de Boccaccio, unue en 1558 sub la titolo: »Les amants fortunés«; »Marguerites de la Marguerite des princesses« (Lyon 1547, Par. 1554), antologio de poemoj kaj dramoj publikita fare de la servisto Jean de la Haye. Génin eldonis komisiite de la registaro ŝiajn leterojn (Par. 1841–42, 2 vol.).