wikariusz

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin vicārius. By surface analysis, wikary +‎ -ariusz. Doublet of wikary.

Pronunciation

• IPA^(key): /viˈka.rjuʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -arjuʂ
• Syllabification: wi‧ka‧riusz

Noun

wikariusz m pers

1. (Roman Catholicism) curate, vicar (assistant rector)

   Synonym: wikary

2. (law) vicar (substitute)

Declension

Declension of wikariusz

	singular	plural
nominative	wikariusz	wikariusze
genitive	wikariusza	wikariuszy
dative	wikariuszowi	wikariuszom
accusative	wikariusza	wikariuszy
instrumental	wikariuszem	wikariuszami
locative	wikariuszu	wikariuszach
vocative	wikariuszu	wikariusze

Further reading

• wikariusz in Polish dictionaries at PWN