vragelijk

Dutch

Etymology

From vraag +‎ -lijk.

Adjective

vragelijk (comparative vragelijker, superlative vragelijkst)

1. questionable; dubious

Declension

Declension of vragelijk
uninflected	vragelijk
inflected	vragelijke
comparative	vragelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		vragelijk	vragelijker	het vragelijkst het vragelijkste
indefinite	m./f. sing.	vragelijke	vragelijkere	vragelijkste
	n. sing.	vragelijk	vragelijker	vragelijkste
	plural	vragelijke	vragelijkere	vragelijkste
definite		vragelijke	vragelijkere	vragelijkste
partitive		vragelijks	vragelijkers	—

Synonyms

• dubieus
• questieus
• twijfelachtig

Antonyms

• evident
• onbewist
• vanzelfsprekend

Related terms

• bevragen