vertrekken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vertrecken. Equivalent to ver- +‎ trekken.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈtrɛ.kə(n)/, /vɛrˈtrɛ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧trek‧ken
• Rhymes: -ɛkən

Verb

vertrekken

1. (intransitive) to depart, to leave

Conjugation

Conjugation of vertrekken (strong class 3b, prefixed)
infinitive	vertrekken
past singular	vertrok
past participle	vertrokken
infinitive	vertrekken
gerund	vertrekken n
	present tense	past tense
1st person singular	vertrek	vertrok
2nd person sing. (jij)	vertrekt, vertrek2	vertrok
2nd person sing. (u)	vertrekt	vertrok
2nd person sing. (gij)	vertrekt	vertrokt
3rd person singular	vertrekt	vertrok
plural	vertrekken	vertrokken
subjunctive sing.1	vertrekke	vertrokke
subjunctive plur.1	vertrekken	vertrokken
imperative sing.	vertrek
imperative plur.1	vertrekt
participles	vertrekkend	vertrokken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• vertrek
• vertrekker

 

Descendants

• Afrikaans: vertrek