ponowić

Polish

Etymology

From po- +‎ nowy +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈnɔ.vit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvit͡ɕ
• Syllabification: po‧no‧wić

Verb

ponowić pf (imperfective ponawiać)

1. (transitive) to redo, to repeat, to retry
2. (reflexive with się) to repeat oneself

Conjugation

Conjugation of ponowić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ponowić
future tense	1st	ponowię			ponowimy
	2nd	ponowisz			ponowicie
	3rd	ponowi			ponowią
	impersonal	ponowi się
past tense	1st	ponowiłem, -(e)m ponowił	ponowiłam, -(e)m ponowiła	ponowiłom, -(e)m ponowiło	ponowiliśmy, -(e)śmy ponowili	ponowiłyśmy, -(e)śmy ponowiły
	2nd	ponowiłeś, -(e)ś ponowił	ponowiłaś, -(e)ś ponowiła	ponowiłoś, -(e)ś ponowiło	ponowiliście, -(e)ście ponowili	ponowiłyście, -(e)ście ponowiły
	3rd	ponowił	ponowiła	ponowiło	ponowili	ponowiły
	impersonal	ponowiono
conditional	1st	ponowiłbym, bym ponowił	ponowiłabym, bym ponowiła	ponowiłobym, bym ponowiło	ponowilibyśmy, byśmy ponowili	ponowiłybyśmy, byśmy ponowiły
	2nd	ponowiłbyś, byś ponowił	ponowiłabyś, byś ponowiła	ponowiłobyś, byś ponowiło	ponowilibyście, byście ponowili	ponowiłybyście, byście ponowiły
	3rd	ponowiłby, by ponowił	ponowiłaby, by ponowiła	ponowiłoby, by ponowiło	ponowiliby, by ponowili	ponowiłyby, by ponowiły
	impersonal	ponowiono by
imperative	1st	niech ponowię			ponówmy
	2nd	ponów			ponówcie
	3rd	niech ponowi			niech ponowią
passive adjectival participle		ponowiony	ponowiona	ponowione	ponowieni	ponowione
anterior adverbial participle		ponowiwszy
verbal noun		ponowienie

Further reading

• ponowić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ponowić in Polish dictionaries at PWN