opora

See also: oporá and oporą

Czech

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *opora. By surface analysis, deverbal from opřít.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈopora]

• Audio:

  (file)

Noun

opora f

1. support

   poskytovat oporu ― to provide support

   nalézt oporu ― to find support

   získat oporu ― to get a foothold

Declension

Declension of opora (hard feminine)

	singular	plural
nominative	opora	opory
genitive	opory	opor
dative	opoře	oporám
accusative	oporu	opory
vocative	oporo	opory
locative	opoře	oporách
instrumental	oporou	oporami

Related terms

adjectives

• opěrný
• opřený

 

nouns

• opěra
• opěradlo
• opěrka
• opírání
• opření

 

verbs

• opírat
• opřít

 

Further reading

• “opora”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “opora”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “opora”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *o(b)pora. By surface analysis, deverbal from oprzeć. First attested in the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔpɔra/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔpɔra/

Noun

opora f

1. (attested in Lesser Poland, hapax) benefit; advantage
   • 1895 [Fifteenth century], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich. Kodeks Działyńskich I‎^[1], Lesser Poland, page 3:

     Przeto... z dobrym rozmyslem dla pokoyv pospolnego y opory kosczelney, mocza szlvbv obv stron vkladamy myedzy panem krolem a tesz byskvpem

     [Przeto... z dobrym rozmysłem dla pokoju pospolnego i opory kościelnej, mocą ślubu obu stron układamy miedzy panem krolem a też biskupem]

Descendants

• Polish: opora

References

• Boryś, Wiesław (2005) “opór”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “opora”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish opora. By surface analysis, deverbal from oprzeć.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɔˈpɔ.ra/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔˈpɔ.ra/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔra
• Syllabification: o‧po‧ra

Noun

opora f

1. (archaic) support (that on which something rests)
2. (archaic) obstacle (that which is in the way)

   Synonym: przeszkoda

Declension

Declension of opora

	singular	plural
nominative	opora	opory
genitive	opory	opor
dative	oporze	oporom
accusative	oporę	opory
instrumental	oporą	oporami
locative	oporze	oporach
vocative	oporo	opory

Further reading

• opora in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “opora”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “opora”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “opora”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “opora”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 808

Serbo-Croatian

Adjective

opora

1. inflection of opor:
   1. feminine nominative/vocative singular
   2. indefinite masculine/neuter genitive singular
   3. indefinite animate masculine accusative singular
   4. neuter nominative/accusative/vocative plural