koyun

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: köyün

Turkish

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /koˈjun/ (noun)
  • IPA(key): /ˈko.jun/ (verb)
  • Hyphenation: ko‧yun

Etymology 1

[edit]

From Ottoman Turkish قویون (koyun), from Proto-Turkic *koń. Cognate with Azerbaijani qoyun, Old Turkic 𐰸𐰆𐰪 (koñ), Turkmen goýun, Kazakh қой (qoi), Uzbek qo'y. Related to written Mongolian ᠬᠣᠨᠢᠨ (qonin, sheep), Mongolian хонь (xonʹ, sheep), Buryat хонин (xonin, sheep) and Kalmyk хөн (xön, sheep), but the nature of relationship is unclear; the Mongolic terms may be borrowed from Turkic. Pedersen derived all of these forms from Old Armenian խոյ (xoy), but in Doerfer's opinion this is phonetically impossible. Ačaṙyan too regards the resemblance to Old Armenian խոյ (xoy) as accidental.

Noun

[edit]

koyun (definite accusative koyunu, plural koyunlar)

  1. sheep
  2. (figurative, derogatory, by extension) A person who tends to be led by others easily.
Declension
[edit]
Inflection
Nominative koyun
Definite accusative koyunu
Singular Plural
Nominative koyun koyunlar
Definite accusative koyunu koyunları
Dative koyuna koyunlara
Locative koyunda koyunlarda
Ablative koyundan koyunlardan
Genitive koyunun koyunların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular koyunum koyunlarım
2nd singular koyunun koyunların
3rd singular koyunu koyunları
1st plural koyunumuz koyunlarımız
2nd plural koyununuz koyunlarınız
3rd plural koyunları koyunları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular koyunumu koyunlarımı
2nd singular koyununu koyunlarını
3rd singular koyununu koyunlarını
1st plural koyunumuzu koyunlarımızı
2nd plural koyununuzu koyunlarınızı
3rd plural koyunlarını koyunlarını
Dative
Singular Plural
1st singular koyunuma koyunlarıma
2nd singular koyununa koyunlarına
3rd singular koyununa koyunlarına
1st plural koyunumuza koyunlarımıza
2nd plural koyununuza koyunlarınıza
3rd plural koyunlarına koyunlarına
Locative
Singular Plural
1st singular koyunumda koyunlarımda
2nd singular koyununda koyunlarında
3rd singular koyununda koyunlarında
1st plural koyunumuzda koyunlarımızda
2nd plural koyununuzda koyunlarınızda
3rd plural koyunlarında koyunlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular koyunumdan koyunlarımdan
2nd singular koyunundan koyunlarından
3rd singular koyunundan koyunlarından
1st plural koyunumuzdan koyunlarımızdan
2nd plural koyununuzdan koyunlarınızdan
3rd plural koyunlarından koyunlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular koyunumun koyunlarımın
2nd singular koyununun koyunlarının
3rd singular koyununun koyunlarının
1st plural koyunumuzun koyunlarımızın
2nd plural koyununuzun koyunlarınızın
3rd plural koyunlarının koyunlarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular koyunum koyunlarım
2nd singular koyunsun koyunlarsın
3rd singular koyun
koyundur
koyunlar
koyunlardır
1st plural koyunuz koyunlarız
2nd plural koyunsunuz koyunlarsınız
3rd plural koyunlar koyunlardır

References

[edit]
  • Nişanyan, Sevan (2002–) “koyun”, in Nişanyan Sözlük
  • Levitskaja, L. S., Dybo, A. V., Rassadin, V. I. (2000) “қой”, in Etimologičeskij slovarʹ tjurkskix jazykov [Etymological Dictionary of Turkic Languages] (in Russian), volume 6, Moscow: Indrik, page 23f.
  • Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “խոյ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, volume 3, Yerevan: University Press, page 391a
  • Doerfer, Gerhard (1967) Türkische und mongolische Elemente im Neupersischen [Turkic and Mongolian Elements in New Persian] (Akademie der Wissenschaften und der Literatur: Veröffentlichungen der Orientalischen Kommission; 20)‎[1] (in German), volume III, Wiesbaden: Franz Steiner Verlag, § 1590

Etymology 2

[edit]

Inherited from Ottoman Turkish قوین (koyun, bosom), from Proto-Turkic *kōń.

Noun

[edit]

koyun (definite accusative koynu, plural koyunlar)

  1. in-between the arms, embrace
  2. Place between the bosom and clothing, sometimes used as storage of valuables.
  3. (figurative) protective and compassionate environment
Declension
[edit]
Inflection
Nominative koyun
Definite accusative koynu
Singular Plural
Nominative koyun koyunlar
Definite accusative koynu koyunları
Dative koyna koyunlara
Locative koyunda koyunlarda
Ablative koyundan koyunlardan
Genitive koynun koyunların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular koynum koyunlarım
2nd singular koynun koyunların
3rd singular koynu koyunları
1st plural koynumuz koyunlarımız
2nd plural koynunuz koyunlarınız
3rd plural koyunları koyunları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular koynumu koyunlarımı
2nd singular koynunu koyunlarını
3rd singular koynunu koyunlarını
1st plural koynumuzu koyunlarımızı
2nd plural koynunuzu koyunlarınızı
3rd plural koyunlarını koyunlarını
Dative
Singular Plural
1st singular koynuma koyunlarıma
2nd singular koynuna koyunlarına
3rd singular koynuna koyunlarına
1st plural koynumuza koyunlarımıza
2nd plural koynunuza koyunlarınıza
3rd plural koyunlarına koyunlarına
Locative
Singular Plural
1st singular koynumda koyunlarımda
2nd singular koynunda koyunlarında
3rd singular koynunda koyunlarında
1st plural koynumuzda koyunlarımızda
2nd plural koynunuzda koyunlarınızda
3rd plural koyunlarında koyunlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular koynumdan koyunlarımdan
2nd singular koynundan koyunlarından
3rd singular koynundan koyunlarından
1st plural koynumuzdan koyunlarımızdan
2nd plural koynunuzdan koyunlarınızdan
3rd plural koyunlarından koyunlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular koynumun koyunlarımın
2nd singular koynunun koyunlarının
3rd singular koynunun koyunlarının
1st plural koynumuzun koyunlarımızın
2nd plural koynunuzun koyunlarınızın
3rd plural koyunlarının koyunlarının

Etymology 3

[edit]

Verb

[edit]

koyun

  1. second-person plural imperative of koymak

Etymology 4

[edit]

Noun

[edit]

koyun

  1. genitive singular of koy
  2. second-person singular possessive of koy

Further reading

[edit]