języczny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From język +‎ -ny. First attested in the first half of the 15th century.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /jæ̃zɨt͡ʃʲnɨː/
  • IPA(key): (15th CE) /jæ̃zɨt͡ʃʲnɨ/

Adjective

[edit]

języczny

  1. (attested in Greater Poland) foul-tongued, slanderous
    • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski[1], Greater Poland, pages 139, 12:
      Møz yęzyczny (vir linguosus, Fl: *mosz molwyøczy) nye przespyeye na zyemy
      [Mąż języczny (vir linguosus, Fl: mąż mołwiący) nie prześpieje na ziemi]

Descendants

[edit]
  • Polish: języczny

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “języczny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish języczny. By surface analysis, język +‎ -ny.

Pronunciation

[edit]
 
  • IPA(key): /jɛw̃ˈzɘt͡ʂ.nɘ/, /jɛnˈzɘt͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘt͡ʂnɘ
  • Syllabification: ję‧zycz‧ny

Adjective

[edit]

języczny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, Middle Polish) tongue
    Synonym: językowy
  2. (relational, Middle Polish) language
    Synonym: językowy
  3. (obsolete) foul-tongued, slanderous

Declension

[edit]
[edit]
adjective

Further reading

[edit]