granda

See also: Granda, grànda, and gránda

English

Noun

granda (plural grandas)

1. (informal, Scotland, Northern England) grandfather
   • 2017, Sarah Millican, How to be Champion:

     My granda would make everything from scratch and it was a wonderful feast of a picky tea. His potatoes deep-fried in batter were amazing.

Anagrams

• Argand, Dargan, Garand, argand

Esperanto

Etymology

Borrowed from French grand.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• IPA^(key): [ˈɡranda]
• Rhymes: -anda
• Hyphenation: gran‧da

Adjective

granda (accusative singular grandan, plural grandaj, accusative plural grandajn)

1. big, large
   • 1910, L. L. Zamenhof, "Proverbaro Esperanta":

     Fiŝo granda naĝas profunde.

     A big fish swims deep.

     Riĉulo havas grandan parencaron.

     A rich person has many relatives.

     Pli granda ol la kaprino, estas la vulpo. - La vulpo estas pli granda ol la vulpo. - La vulpo, pli granda ol la kaprino, estas.

     The fox is bigger than the she-goat.

   Antonym: malgranda

Derived terms

• grandampleksa (“vast, extensive”)
• grandeco (“size”)

Descendants

• Ido: granda

Icelandic

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkranta/

Verb

granda (weak verb, third-person singular past indicative grandaði, supine grandað)

1. (transitive, with dative) to destroy, to damage

Conjugation

granda — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að granda
supine (sagnbót)		grandað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		grandandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég granda	við gröndum	present (nútíð)	ég grandi	við gröndum
	þú grandar	þið grandið		þú grandir	þið grandið
	hann, hún, það grandar	þeir, þær, þau granda		hann, hún, það grandi	þeir, þær, þau grandi
past (þátíð)	ég grandaði	við grönduðum	past (þátíð)	ég grandaði	við grönduðum
	þú grandaðir	þið grönduðuð		þú grandaðir	þið grönduðuð
	hann, hún, það grandaði	þeir, þær, þau grönduðu		hann, hún, það grandaði	þeir, þær, þau grönduðu
imperative (boðháttur)	granda (þú)	grandið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	grandaðu	grandiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

grandast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að grandast
supine (sagnbót)		grandast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		grandandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég grandast	við gröndumst	present (nútíð)	ég grandist	við gröndumst
	þú grandast	þið grandist		þú grandist	þið grandist
	hann, hún, það grandast	þeir, þær, þau grandast		hann, hún, það grandist	þeir, þær, þau grandist
past (þátíð)	ég grandaðist	við grönduðumst	past (þátíð)	ég grandaðist	við grönduðumst
	þú grandaðist	þið grönduðust		þú grandaðist	þið grönduðust
	hann, hún, það grandaðist	þeir, þær, þau grönduðust		hann, hún, það grandaðist	þeir, þær, þau grönduðust
imperative (boðháttur)	grandast (þú)	grandist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	grandastu	grandisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

grandaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	grandaður	grönduð	grandað		grandaðir	grandaðar	grönduð
accusative (þolfall)	grandaðan	grandaða	grandað		grandaða	grandaðar	grönduð
dative (þágufall)	grönduðum	grandaðri	grönduðu		grönduðum	grönduðum	grönduðum
genitive (eignarfall)	grandaðs	grandaðrar	grandaðs		grandaðra	grandaðra	grandaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	grandaði	grandaða	grandaða		grönduðu	grönduðu	grönduðu
accusative (þolfall)	grandaða	grönduðu	grandaða		grönduðu	grönduðu	grönduðu
dative (þágufall)	grandaða	grönduðu	grandaða		grönduðu	grönduðu	grönduðu
genitive (eignarfall)	grandaða	grönduðu	grandaða		grönduðu	grönduðu	grönduðu

Related terms

• grand

Ido

Etymology

Borrowed from Esperanto granda, English grand, French grand, Italian grande, Spanish grande.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡran.da/

Adjective

granda

1. big, large, great (in size)

Synonyms

• larja, vasta

Antonyms

• mikra

Derived terms

• grandanombra
• grande
• grandega
• grandeso
• grandeva
• grandeveso
• grandigar (“to magnify, aggrandize”)

Ladin

Adjective

granda

1. feminine singular of gran

Polish

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈɡran.da/

• (Greater Poland):
  • (Kuyavia) IPA^(key): /ˈɡran.da/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -anda
• Syllabification: gran‧da

Etymology 1

Borrowed from French grande (aventure).

Noun

granda f

1. (colloquial) row, brawl, fracas

   Synonyms: awantura, brewerie, burda, burza, draka

2. (colloquial) fib, hoax, blague

   Synonyms: kłamstwo, oszustwo

3. (colloquial) gang, band

   Synonyms: banda, wataha, zgraja

Declension

Declension of granda

	singular	plural
nominative	granda	grandy
genitive	grandy	grand
dative	grandzie	grandom
accusative	grandę	grandy
instrumental	grandą	grandami
locative	grandzie	grandach
vocative	grando	grandy

Derived terms

adverbs

• (dialectal) na grandę

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

granda m pers

1. accusative/genitive singular of grand

Further reading

• granda in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• granda in Polish dictionaries at PWN
• Oskar Kolberg (1867) “granda”, in Dzieła wszystkie: Kujawy (in Polish), page 270