afvaren

Dutch

Etymology

From af +‎ varen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌvaː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧va‧ren

Verb

afvaren

1. (intransitive) to set sail, sail off

Conjugation

Conjugation of afvaren (strong class 6, separable)
infinitive	afvaren
past singular	voer af
past participle	afgevaren
infinitive	afvaren
gerund	afvaren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vaar af	voer af	afvaar	afvoer
2nd person sing. (jij)	vaart af, vaar af2	voer af	afvaart	afvoer
2nd person sing. (u)	vaart af	voer af	afvaart	afvoer
2nd person sing. (gij)	vaart af	voert af	afvaart	afvoert
3rd person singular	vaart af	voer af	afvaart	afvoer
plural	varen af	voeren af	afvaren	afvoeren
subjunctive sing.1	vare af	voere af	afvare	afvoere
subjunctive plur.1	varen af	voeren af	afvaren	afvoeren
imperative sing.	vaar af
imperative plur.1	vaart af
participles	afvarend	afgevaren
1) Archaic. 2) In case of inversion.