διαιρετέος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek διαιρετέον n (diairetéon, “that which is to be divided”) with semantic loan from French dividende. By surface analysis, διαιρώ (diairó) +‎ -τέος (-téos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.e.ɾeˈte.os/
• Hyphenation: δι‧αι‧ρε‧τέ‧ος

Adjective

διαιρετέος • (diairetéos) m (feminine διαιρετέα, neuter διαιρετέο)

1. divisible, that which can be divided

Declension

Declension of διαιρετέος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	διαιρετέος (diairetéos)	διαιρετέα (diairetéa)	διαιρετέο (diairetéo)		διαιρετέοι (diairetéoi)	διαιρετέες (diairetées)	διαιρετέα (diairetéa)
genitive	διαιρετέου (diairetéou)	διαιρετέας (diairetéas)	διαιρετέου (diairetéou)		διαιρετέων (diairetéon)	διαιρετέων (diairetéon)	διαιρετέων (diairetéon)
accusative	διαιρετέο (diairetéo)	διαιρετέα (diairetéa)	διαιρετέο (diairetéo)		διαιρετέους (diairetéous)	διαιρετέες (diairetées)	διαιρετέα (diairetéa)
vocative	διαιρετέε (diairetée)	διαιρετέα (diairetéa)	διαιρετέο (diairetéo)		διαιρετέοι (diairetéoi)	διαιρετέες (diairetées)	διαιρετέα (diairetéa)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαιρετέος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαιρετέος, etc.)

Related terms

• see: αδιαίρετος (adiaíretos, “undivided, indivisible”)

Noun

διαιρετέος • (diairetéos) m (plural διαιρετέοι)

1. (mathematics) dividend (the number to be divided; numerator)

Declension

	singular	plural
nominative	διαιρετέος (diairetéos)	διαιρετέοι (diairetéoi)
genitive	διαιρετέου (diairetéou)	διαιρετέων (diairetéon)
accusative	διαιρετέο (diairetéo)	διαιρετέους (diairetéous)
vocative	διαιρετέε (diairetée)	διαιρετέοι (diairetéoi)

See also

• (mathematics): αριθμητής m (arithmitís, “numerator”)
• (finance): μέρισμα n (mérisma, “dividend”)