Dutch

edit

Etymology

edit

From ver- +‎ keren. Cognate with West Frisian ferkeare.

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)

Verb

edit

verkeren

  1. to find oneself (e.g. in a situation)
  2. to be found, be located
  3. (+ met) to handle, get along with

Conjugation

edit
Conjugation of verkeren (weak, prefixed)
infinitive verkeren
past singular verkeerde
past participle verkeerd
infinitive verkeren
gerund verkeren n
present tense past tense
1st person singular verkeer verkeerde
2nd person sing. (jij) verkeert, verkeer2 verkeerde
2nd person sing. (u) verkeert verkeerde
2nd person sing. (gij) verkeert verkeerde
3rd person singular verkeert verkeerde
plural verkeren verkeerden
subjunctive sing.1 verkere verkeerde
subjunctive plur.1 verkeren verkeerden
imperative sing. verkeer
imperative plur.1 verkeert
participles verkerend verkeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • Negerhollands: verkeer, verkeer mee