verifiëren

Dutch

Etymology

From French vérifier, borrowed from Medieval Latin vērificāre, from Latin vērus (“true”) + facere (“to do, to make”).

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛ.ri.fiˈ(j)eː.rə(n)/, /vɛ.riˈfjeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ve‧ri‧fië‧ren, ve‧ri‧fi‧eren
• Rhymes: -eːrən

Verb

verifiëren

1. to verify

   Synonym: bevestigen

Conjugation

Conjugation of verifiëren (weak)
infinitive	verifiëren
past singular	verifieerde
past participle	geverifieerd
infinitive	verifiëren
gerund	verifiëren n
	present tense	past tense
1st person singular	verifieer	verifieerde
2nd person sing. (jij)	verifieert, verifieer2	verifieerde
2nd person sing. (u)	verifieert	verifieerde
2nd person sing. (gij)	verifieert	verifieerde
3rd person singular	verifieert	verifieerde
plural	verifiëren	verifieerden
subjunctive sing.1	verifiëre	verifieerde
subjunctive plur.1	verifiëren	verifieerden
imperative sing.	verifieer
imperative plur.1	verifieert
participles	verifiërend	geverifieerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verifieerbaar

 

Related terms

• verificatie

 

References

• van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “verifieren”, in Etymologiebank, Meertens Institute