sportief

Dutch

Borrowed from French sportif. Equivalent to sport +‎ -ief.

sportief (comparative sportiever, superlative sportiefst)

sporty, pertaining or partial to sports
De winkel heeft een nieuwe sportieve collectie binnengekregen.
The shop has received a new sporty collection.

Dat is een heel sportief gezin.
That is a very sporty family.
sportsmanlike, fair
Bij vechtsporten is het wel zo sportief om je tegenstander in leven te laten.
It is rather sportsmanlike in martial arts to leave your opponent alive.

Declension of sportief
uninflected	sportief
inflected	sportieve
comparative	sportiever
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		sportief	sportiever	het sportiefst het sportiefste
indefinite	m./f. sing.	sportieve	sportievere	sportiefste
	n. sing.	sportief	sportiever	sportiefste
	plural	sportieve	sportievere	sportiefste
definite		sportieve	sportievere	sportiefste
partitive		sportiefs	sportievers	—