lunda

See also: Lunda and -lunda

Cebuano

Etymology

From Jes Tirol's "Kapulongnan".

Noun

lunda

1. (obsolete) a message

Verb

lunda

1. (obsolete) to send a message

Icelandic

Etymology

Inflection of lundi.

Noun

lunda m

1. indefinite accusative singular of lundi
2. indefinite dative singular of lundi
3. indefinite genitive singular of lundi
4. indefinite accusative plural of lundi
5. indefinite genitive plural of lundi

Verb

lunda (weak verb, third-person singular past indicative lundaði, supine lundað)

1. to hunt puffins

Conjugation

lunda — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að lunda
supine (sagnbót)		lundað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lundandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lunda	við lundum	present (nútíð)	ég lundi	við lundum
	þú lundar	þið lundið		þú lundir	þið lundið
	hann, hún, það lundar	þeir, þær, þau lunda		hann, hún, það lundi	þeir, þær, þau lundi
past (þátíð)	ég lundaði	við lunduðum	past (þátíð)	ég lundaði	við lunduðum
	þú lundaðir	þið lunduðuð		þú lundaðir	þið lunduðuð
	hann, hún, það lundaði	þeir, þær, þau lunduðu		hann, hún, það lundaði	þeir, þær, þau lunduðu
imperative (boðháttur)	lunda (þú)	lundið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lundaðu	lundiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lundast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að lundast
supine (sagnbót)		lundast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lundandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lundast	við lundumst	present (nútíð)	ég lundist	við lundumst
	þú lundast	þið lundist		þú lundist	þið lundist
	hann, hún, það lundast	þeir, þær, þau lundast		hann, hún, það lundist	þeir, þær, þau lundist
past (þátíð)	ég lundaðist	við lunduðumst	past (þátíð)	ég lundaðist	við lunduðumst
	þú lundaðist	þið lunduðust		þú lundaðist	þið lunduðust
	hann, hún, það lundaðist	þeir, þær, þau lunduðust		hann, hún, það lundaðist	þeir, þær, þau lunduðust
imperative (boðháttur)	lundast (þú)	lundist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	lundastu	lundisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lundaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lundaður	lunduð	lundað		lundaðir	lundaðar	lunduð
accusative (þolfall)	lundaðan	lundaða	lundað		lundaða	lundaðar	lunduð
dative (þágufall)	lunduðum	lundaðri	lunduðu		lunduðum	lunduðum	lunduðum
genitive (eignarfall)	lundaðs	lundaðrar	lundaðs		lundaðra	lundaðra	lundaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lundaði	lundaða	lundaða		lunduðu	lunduðu	lunduðu
accusative (þolfall)	lundaða	lunduðu	lundaða		lunduðu	lunduðu	lunduðu
dative (þágufall)	lundaða	lunduðu	lundaða		lunduðu	lunduðu	lunduðu
genitive (eignarfall)	lundaða	lunduðu	lundaða		lunduðu	lunduðu	lunduðu