insmeren

Dutch

Etymology

From in +‎ smeren.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

insmeren

1. (with direct object) to rub in, to smear
2. (with indirect object) to rub a substance onto, to anoint

Conjugation

Conjugation of insmeren (weak, separable)
infinitive	insmeren
past singular	smeerde in
past participle	ingesmeerd
infinitive	insmeren
gerund	insmeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	smeer in	smeerde in	insmeer	insmeerde
2nd person sing. (jij)	smeert in, smeer in2	smeerde in	insmeert	insmeerde
2nd person sing. (u)	smeert in	smeerde in	insmeert	insmeerde
2nd person sing. (gij)	smeert in	smeerde in	insmeert	insmeerde
3rd person singular	smeert in	smeerde in	insmeert	insmeerde
plural	smeren in	smeerden in	insmeren	insmeerden
subjunctive sing.1	smere in	smeerde in	insmere	insmeerde
subjunctive plur.1	smeren in	smeerden in	insmeren	insmeerden
imperative sing.	smeer in
imperative plur.1	smeert in
participles	insmerend	ingesmeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• smeren in