durmak

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish طورمق (durmak), from Proto-Turkic *tur- (“to stand”). Cognate with Kazakh тұру (tūru), Turkmen durmak, Crimean Tatar turmaq, Uzbek turmoq, Uyghur تۇرماق (turmaq), Azerbaijani durmaq, Tatar turu, Chuvash тӑр (tăr), etc.

Pronunciation

• IPA^(key): /duɾmɑk/

• Audio:

  (file)

Verb

durmak (third-person singular simple present durur)

1. to stop

   Yağmur durdu.

   The rain stopped.

2. to stand; to sit still; to remain
3. to last; to continue to be

Conjugation

Conjugation of durmak (aorist in -V⁴r)

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative
infinitive			durmak
impersonal participle	imperfective		duran
	perfective		durmuş
	prospective		duracak
personal participle	non-prospective		durduğum	durduğun	durduğu	durduğumuz	durduğunuz	durdukları
	prospective		duracağım	duracağın	duracağı	duracağımız	duracağınız	duracakları
verbal noun			durma
way of doing			duruş
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	dururum	durursun	durur	dururuz	durursunuz	dururlar
		imperfective	duruyorum	duruyorsun	duruyor	duruyoruz	duruyorsunuz	duruyorlar
	past	perfective	durdum	durdun	durdu	durduk	durdunuz	durdular
		imperfective	duruyordum	duruyordun	duruyordu	duruyorduk	duruyordunuz	duruyorlardı (or duruyordular)
	future		duracağım	duracaksın	duracak	duracağız	duracaksınız	duracaklar
inferential	perfective		durmuşum	durmuşsun	durmuş	durmuşuz	durmuşsunuz	durmuşlar
	aorist		dururmuşum	dururmuşsun	dururmuş	dururmuşuz	dururmuşsunuz	dururlarmış (or dururmuşlar)
	imperfective		duruyormuşum	duruyormuşsun	duruyormuş	duruyormuşuz	duruyormuşsunuz	duruyorlarmış
conditional	simple		dursam	dursan	dursa	dursak	dursanız	dursalar
	perfective		dursaydım	dursaydın	dursaydı	dursaydık	dursaydınız	dursaydılar
optative			durayım	durasın	dura	duralım	durasınız	duralar
progressive			durmaktayım	durmaktasın	durmakta	durmaktayız	durmaktasınız	durmaktalar
necessitative			durmalıyım	durmalısın	durmalı	durmalıyız	durmalısınız	durmalılar
imperative				dur	dursun		durun	dursunlar
Positive interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	durur muyum?	durur musun?	durur mu?	durur muyuz?	durur musunuz?	dururlar mı?
		imperfective	duruyor muyum?	duruyor musun?	duruyor mu?	duruyor muyuz?	duruyor musunuz?	duruyorlar mı?
	past	perfective	durdum mu?	durdun mu?	durdu mu?	durduk mu?	durdunuz mu?	durdular mı?
		imperfective	duruyor muydum?	duruyor muydun?	duruyor muydu?	duruyor muyduk?	duruyor muydunuz?	duruyorlar mıydı?
	future		duracak mıyım?	duracak mısın?	duracak mı?	duracak mıyız?	duracak mısınız?	duracaklar mı?
inferential	perfective		durmuş muyum?	durmuş musun?	durmuş mu?	durmuş muyuz?	durmuş musunuz?	durmuşlar mı?
	aorist		durur muymuşum?	durur muymuşsun?	durur muymuş?	durur muymuşuz?	durur muymuşsunuz?	dururlar mıymış?
	imperfective		duruyor muymuşum?	duruyor muymuşsun?	duruyor muymuş?	duruyor muymuşuz?	duruyor muymuşsunuz?	duruyorlar mıymış?
conditional	simple		dursam mı?	dursan mı?	dursa mı?	dursak mı?	dursanız mı?	dursalar mı?
	perfective		dursa mıydım?	dursa mıydın?	dursa mıydı?	dursa mıydık?	dursa mıydınız?	dursalar mıydı?
progressive			durmakta mıyım?	durmakta mısın?	durmakta mı?	durmakta mıyız?	durmakta mısınız?	durmaktalar mı?
necessitative			durmalı mıyım?	durmalı mısın?	durmalı mı?	durmalı mıyız?	durmalı mısınız?	durmalılar mı?
Negative declarative
infinitive			durmamak
impersonal participle	imperfective		durmayan
	perfective		durmamış
	prospective		durmayacak
personal participle	non-prospective		durmadığım	durmadığın	durmadığı	durmadığımız	durmadığınız	durmadıkları
	prospective		durmayacağım	durmayacağın	durmayacağı	durmayacağımız	durmayacağınız	durmayacakları
verbal noun			durmama
way of doing			durmayuş
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	durmam	durmazsın	durmaz	durmayız	durmazsınız	durmazlar
		imperfective	durmuyorum	durmuyorsun	durmuyor	durmuyoruz	durmuyorsunuz	durmuyorlar
	past	perfective	durmadım	durmadın	durmadı	durmadık	durmadınız	durmadılar
		imperfective	durmuyordum	durmuyordun	durmuyordu	durmuyorduk	durmuyordunuz	durmuyorlardı
	future		durmayacağım	durmayacaksın	durmayacak	durmayacağız	durmayacaksınız	durmayacaklar
inferential	perfective		durmamışım	durmamışsın	durmamış	durmamışız	durmamışsınız	durmamışlar
	aorist		durmazmışım	durmazmışsın	durmazmış	durmazmışız	durmazmışsınız	durmazlarmış
	imperfective		durmuyormuşum	durmuyormuşsun	durmuyormuş	durmuyormuşuz	durmuyormuşsunuz	durmuyorlarmış
conditional	simple		durmasam	durmasan	durmasa	durmasak	durmasanız	durmasalar
	perfective		durmasaydım	durmasaydın	durmasaydı	durmasaydık	durmasaydınız	durmasaydılar
optative			durmayayım	durmayasın	durmaya	durmayalım	durmayasınız	durmayalar
progressive			durmamaktayım	durmamaktasın	durmamakta	durmamaktayız	durmamaktasınız	durmamaktalar
necessitative			durmamalıyım	durmamalısın	durmamalı	durmamalıyız	durmamalısınız	durmamalılar
imperative				durma	durmasın		durmayın	durmasınlar
Negative interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	durmaz mıyım?	durmaz mısın?	durmaz mı?	durmaz mıyız?	durmaz mısınız?	durmazlar mı?
		imperfective	durmuyor muyum?	durmuyor musun?	durmuyor mu?	durmuyor muyuz?	durmuyor musunuz?	durmuyorlar mı?
	past	perfective	durmadım mı?	durmadın mı?	durmadı mı?	durmadık mı?	durmadınız mı?	durmadılar mı?
		imperfective	durmuyor muydum?	durmuyor muydun?	durmuyor muydu?	durmuyor muyduk?	durmuyor muydunuz?	durmuyorlar mıydı?
	future		durmayacak mıyım?	durmayacak mısın?	durmayacak mı?	durmayacak mıyız?	durmayacak mısınız?	durmayacaklar mı?
inferential	perfective		durmamış mıyım?	durmamış mısın?	durmamış mı?	durmamış mıyız?	durmamış mısınız?	durmamışlar mı?
	aorist		durmaz mıymışım?	durmaz mıymışsın?	durmaz mıymış?	durmaz mıymışız?	durmaz mıymışsınız?	durmazlar mıymış?
	imperfective		durmuyor muymuşum?	durmuyor muymuşsun?	durmuyor muymuş?	durmuyor muymuşuz?	durmuyor muymuşsunuz?	durmuyorlar mıymış?
conditional	simple		durmasam mı?	durmasan mı?	durmasa mı?	durmasak mı?	durmasanız mı?	durmasalar mı?
	perfective		durmasa mıydım?	durmasa mıydın?	durmasa mıydı?	durmasa mıydık?	durmasa mıydınız?	durmasalar mıydı?
progressive			durmamakta mıyım?	durmamakta mısın?	durmamakta mı?	durmamakta mıyız?	durmamakta mısınız?	durmamaktalar mı?
necessitative			durmamalı mıyım?	durmamalı mısın?	durmamalı mı?	durmamalı mıyız?	durmamalı mısınız?	durmamalılar mı?

Derived terms

• durdurmak
• durdurulmak
• durak

References

• “durmak”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Redhouse, James W. (1890) “طورمق”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1254
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN