barwnik

Polish

Etymology

From barwny +‎ -ik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbarv.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -arvɲik
• Syllabification: barw‧nik

Noun

barwnik m inan

1. dye (colorant, especially one that has an affinity to the substrate to which it is applied)

   Synonym: (dated) barwidło

   barwnik kadziowy ― vat dye

Declension

Declension of barwnik

	singular	plural
nominative	barwnik	barwniki
genitive	barwnika	barwników
dative	barwnikowi	barwnikom
accusative	barwnik	barwniki
instrumental	barwnikiem	barwnikami
locative	barwniku	barwnikach
vocative	barwniku	barwniki

Derived terms

adjectives

• barwnikotwórczy
• barwnikowy

 

nouns

• barwnikarstwo

 

Related terms

adjectives

• barwny

 

adverb

• barwnie

 

nouns

• barwa
• barwność

 

verbs

• barwić impf

 

Further reading

• barwnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• barwnik in Polish dictionaries at PWN