afdalen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afdalen. Equivalent to af +‎ dalen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfdaːlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧da‧len

Verb

afdalen

1. (intransitive) to descend
2. (intransitive, obsolete) to descend genetically

Conjugation

Conjugation of afdalen (weak, separable)
infinitive	afdalen
past singular	daalde af
past participle	afgedaald
infinitive	afdalen
gerund	afdalen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	daal af	daalde af	afdaal	afdaalde
2nd person sing. (jij)	daalt af, daal af2	daalde af	afdaalt	afdaalde
2nd person sing. (u)	daalt af	daalde af	afdaalt	afdaalde
2nd person sing. (gij)	daalt af	daalde af	afdaalt	afdaalde
3rd person singular	daalt af	daalde af	afdaalt	afdaalde
plural	dalen af	daalden af	afdalen	afdaalden
subjunctive sing.1	dale af	daalde af	afdale	afdaalde
subjunctive plur.1	dalen af	daalden af	afdalen	afdaalden
imperative sing.	daal af
imperative plur.1	daalt af
participles	afdalend	afgedaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afdaler
• afdaling

Anagrams

• dalen af, faalden