aantasten

Dutch

Etymology

From aan +‎ tasten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌtɑstə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧tas‧ten

Verb

aantasten

1. (transitive) to affect badly, to damage (by contact), to attack (chemically)
2. (transitive, obsolete) to grab or hold with the fingers
   • 1845, C.F. van de Velde, "De gelaatkunde van Tesselschade", in Klaverblad van vieren, J. van de Velde Olivier, page 14.

     Hij had den naam, dat hij veel eerder, dan een ander, een heet hangijzer durfde aantasten; en zou hij nu voor altijd dien naam, als door eene eklips, verduisterd zien?

     (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Conjugation of aantasten (weak, separable)
infinitive	aantasten
past singular	tastte aan
past participle	aangetast
infinitive	aantasten
gerund	aantasten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	tast aan	tastte aan	aantast	aantastte
2nd person sing. (jij)	tast aan	tastte aan	aantast	aantastte
2nd person sing. (u)	tast aan	tastte aan	aantast	aantastte
2nd person sing. (gij)	tast aan	tastte aan	aantast	aantastte
3rd person singular	tast aan	tastte aan	aantast	aantastte
plural	tasten aan	tastten aan	aantasten	aantastten
subjunctive sing.1	taste aan	tastte aan	aantaste	aantastte
subjunctive plur.1	tasten aan	tastten aan	aantasten	aantastten
imperative sing.	tast aan
imperative plur.1	tast aan
participles	aantastend	aangetast
1) Archaic.

Anagrams

• tasten aan