aanschrijven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenscriven. Equivalent to aan +‎ schrijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌsxrɛi̯.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧schrij‧ven

Verb

aanschrijven

1. (transitive, intransitive, with recipient as indirect object, formal) to write to (often of formal requests)
2. (transitive, archaic) to write (down), to commit to writing
3. (transitive, figurative) to write down, to consider

Conjugation

Conjugation of aanschrijven (strong class 1, separable)
infinitive	aanschrijven
past singular	schreef aan
past participle	aangeschreven
infinitive	aanschrijven
gerund	aanschrijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schrijf aan	schreef aan	aanschrijf	aanschreef
2nd person sing. (jij)	schrijft aan, schrijf aan2	schreef aan	aanschrijft	aanschreef
2nd person sing. (u)	schrijft aan	schreef aan	aanschrijft	aanschreef
2nd person sing. (gij)	schrijft aan	schreeft aan	aanschrijft	aanschreeft
3rd person singular	schrijft aan	schreef aan	aanschrijft	aanschreef
plural	schrijven aan	schreven aan	aanschrijven	aanschreven
subjunctive sing.1	schrijve aan	schreve aan	aanschrijve	aanschreve
subjunctive plur.1	schrijven aan	schreven aan	aanschrijven	aanschreven
imperative sing.	schrijf aan
imperative plur.1	schrijft aan
participles	aanschrijvend	aangeschreven
1) Archaic. 2) In case of inversion.