Old Polish

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Inherited from Proto-Slavic *svekrъ.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɕfjɛkjɛr/
  • IPA(key): (15th CE) /ɕfjɛkjɛr/

Noun

edit

świekier m animacy unattested

  1. father-in-law
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 669:
      Byl Annasch szvyeker Cayffaschow (socer Caiphae Jo 18, 13)
      [Był Annasz świekier Kaifaszow (socer Caiphae Jo 18, 13)]

Descendants

edit
  • Polish: świekier

References

edit
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “świekier”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Polish świekier.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈɕfjɛ.kjɛr/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛkjɛr
  • Syllabification: świe‧kier

Noun

edit

świekier m pers (female equivalent świekra)

  1. (archaic) father-in-law (the father of one's husband)
    Synonym: teść

Declension

edit

Further reading

edit
  • świekier in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • świekier in Polish dictionaries at PWN